"Momo": Chyba byś zapamiętała, gdybyś była w ciąży. RECENZJA
André i Laurence są bezdzietną parą mieszkającą na przedmieściach Paryża. Ich nudne życie zakłóca dziwak, który niespodziewanie oznajmia im, że jest ich synem. „Momo” – filmowa adaptacja sztuki teatralnej Sébastiena Thiéry’ego bawi i wzrusza. Jest w sam raz na miły wieczór w kinie.
Sébastien Thiéry pisze dla teatru od 15 lat. „Momo” jest jego dziewiątą sztuką, wystawianą z dużym powodzeniem w Théâtre de Paris. Sukces sztuki przyczynił się do tego, że stała się ona również debiutem fabularnym autora. Osią filmu jest historia bezdzietnego małżeństwa, w którego życiu pojawia się nagle Patrick – dorosły mężczyzna podający się za ich syna. Laurence bezwarunkowo przyjmuje Patricka do rodziny, André natomiast doszukuje się podstępu i robi żonie wyrzuty: „Chyba byś zapamiętała, gdybyś była w ciąży!”. Tym samym autor zadaje widzowi pytania: czy można pokochać nie swoje dziec-ko i czy rodzicami muszą być osoby, które dały życie?
W rolę André, ojca z przypadku, wcielił się Christian Clavier, dobrze znany polskim sympatykom francuskich komedii z filmów „Czym chata bogata” i „Za jakie grzechy, dobry Boże?”. Aktor dobrze się czuje w swojej roli i bawi widzów szeregiem różnorodnych min. W roli matki z przypadku Thiéry obsadził Catherine Frot – laureatkę Cezara za film „Niesamowita Marguerite”. Klasę aktorki widać w każdym calu. Wspólnie aktorzy tworzą ciekawy duet, który doskonale uzupełnia Sébastien Thiéry (Patrick). Aktor (a zarazem reżyser i scenarzysta filmu) przypo-mina Jima Carreya i spokojnie mógłby zagrać rolę brata Lloyda Christmasa w komedii „Głupi i głupszy”.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
Wczytuję ocenę...
