Tomasz Łysiak

W tekście Manifestu Styczniowego, napisanego przez poetkę Marię Ilnicką, najprawdopodobniej przy współudziale jej brata Jana Majkowskiego, znaleźć można nie tylko odniesienia do branki do wojska rosyjskiego, ale też wielu innych prześladowań, okrucieństw i morderstw dokonanych przez Moskali na Polakach. Gdyby chcieć streścić ów Manifest, gdyby chcieć zamknąć jednym słowem to, co przyświecało naszym rodakom, gdy chwytali za broń, to dałoby się to uczynić korzystając z jednego, prostego słowa: „Nie”. Ma ono wielką siłę. 

Kiedyś się mówiło o „wciskaniu kitu”. Jednak, że współcześnie już coraz więcej młodych osób kitu nawet na oczy nie widziało, więc może inaczej – powiedzmy o skandowaniu pięknie brzmiących haseł, które przy próbie choćby chwilowej analizy, nawet nie jakoś specjalnie głębokiej, okazują się być zwykłymi głupotami. Logicznie sprzeczne dezyderaty opozycji w sprawie kryzysu migracyjnego wymagają może po prostu zadania bardzo konkretnych pytań?

Jedną z głównych metod zwalczania przez Józefa Stalina wolnej Polski było uderzanie w legalnie istniejący rząd polski w Londynie i zaprzeczanie temu, iż to on reprezentuje Polaków, polskie sprawy i stoi na czele ciągle istniejącego Państwa Polskiego. Obecnie – co trzeba stwierdzić ze smutkiem – Unia Europejska sięga po te stare, sprawdzone już metody - pisze Tomasz Łysiak dla Niezalezna.pl.