Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Oko kremlowskiego Saurona zwróciło się na Mołdawię. Władca z Kremla planuje ją zająć, aby dokonać stamtąd ataku na Ukrainę, z południowego zachodu. Jeżeli nie całą Mołdawię, to zwiększyć liczbę wojsk w już okupowanym od lat 90. Naddniestrzu. Tak czy inaczej, przyłączenie Mołdawii do Rosji wciąż pozostaje jednym z celów Kremla.
Po Europie zaczęło krążyć znowu moskiewskie widmo. Słychać i czuć je najbardziej w NRD, przepraszam, w RFN, ale i w Polsce słychać takie głosy, że nie mieszajmy się, to nie nasza wojna. Otóż, należy podkreślić jedną rzecz. To jest dokładnie ich wojna. Tych, którzy tak właśnie mówią. Tych, którzy przez lata głosili mit o potędze Rosji i mówili, żeby przed Rosją ustępować, nie drażnić, robić z nią interesy.
Codziennie czytamy i słyszymy o potwornych zbrodniach „russkiego miru” na Ukrainie. Szczególnie bolą i przygnębiają opisy gwałtów na kobietach i dzieciach. Połączone często z morderstwami… W takim momencie przypomina mi się, że zwolennicy opozycji ukuli jakiś czas temu pewne ośmiogwiazdkowe hasło.
Coraz częściej się o tym mówi, i słusznie. Zbrodnicza inwazja rosyjska na Ukrainę spowoduje, że o kilkadziesiąt procent spadnie produkcja rolna u naszego wschodniego sąsiada. Spowoduje to wzrost cen produktów rolnych na światowych rynkach. Ukrainie, Europie czy Stanom Zjednoczonym raczej nie grozi głód, lecz wzrost cen produktów rolnych. Będzie ciężej, ale jakoś da się przeżyć najtrudniejsze miesiące.
Niemieckie media mają pretensje do ambasadora Ukrainy Andrija Melnyka, że domagając się większego wsparcia, nie używa wobec Niemców słów „proszę, dziękuję”. Federacje biznesu i związkowców w Niemczech wypowiadają się przeciwko sankcjom energetycznym na Rosję.
W tym roku znowu Wielki Post, Wielki Tydzień i Wielkanoc mają wymiar szczególny. Tak jak wtedy, gdy w Wielki Piątek 1940 r. Niemcy rozstrzelali 67 działaczy polskich z Gdańska w lesie pod Stutthofem. Tak jak wtedy, gdy Sowieci strzałem w tył głowy mordowali polskich oficerów w Katyniu, Charkowie, Twerze i innych miejscach. Tak jak wtedy, gdy w 1943 r. Niemcy mordowali ostatnich mieszkańców getta warszawskiego, napotykając na zbrojny opór.
Trwająca rosyjska inwazja na Ukrainę ujawniła wiele rzeczy, które przez długi czas dla większości były nieuchwytne. Na przykład takie, że oskarżanie kogoś o „nazizm” przez Moskali to przygotowywanie do popełnienia na nim zbrodni.
Właściwie nie wiem, na jakiej podstawie łudziliśmy się, że przynajmniej w Europie już nigdy nie zobaczymy scen jak z II wojny światowej. Owszem, może dopuszczaliśmy możliwość wojny, ale raczej jakiejś domowej, jak w Jugosławii, albo, jak to eksperci ukuli, wojny hybrydowej – niby wojny, niby nie wojny.
Artyści, intelektualiści, politycy z całego świata od wieków głowili się nad zagadkową „duszą rosyjską”. Zaczytywali się w literaturze rosyjskiej, próbując przeniknąć tę tajemnicę. W roku 2022 mamy wreszcie odpowiedź, co takiego jest w duszy rosyjskiej. Otóż nie ma tam nic. Kompletnie nic! Ani uczuć wyższych, ani wartości, ani myśli. Tylko przemoc, zniszczenie, rozkład.
W analizach agresji rosyjskiej na Ukrainę i analizach sytuacji w samym państwie terrorystycznym Rosja zbyt rzadko moim zdaniem bierze się pod uwagę kwestie demograficzne. Niegdyś Rosja i ZSRS wygrywały, bo jak głosi znana anegdota: „ludzi mamy dużo”. Nieważne, że wielu ginęło, można było rzucać kolejne i kolejne masy „mięsa armatniego”, często rzeczywiście odpowiednio zmotywowane.
Internet obiegło zdjęcie wykonane przed stadionem Łużniki w Moskwie po wiecu-koncercie w 8. rocznicę zajęcia przez Rosję Krymu. Był to spęd 90 tys. ludzi mający być demonstracją poparcia dla napaści na Ukrainę. Na zdjęciu widać śmietnik pełen rosyjskich flag, które uczestnicy prawdopodobnie dostali przed wejściem na stadion. To bardzo wymowny widok.
Postawy papieża Franciszka wobec agresji rosyjskiej na Ukrainę nie da się obronić. Skoro już nawet zwierzchnik polskiej Cerkwi Sawa (dotąd mający świetne relacje z Moskwą) i Gerhard Schröder skrytykowali wprost rosyjski reżim, a papież nie, to jest tu coś nie tak. A ostatnio jeszcze papież niejako próbował odwrócić uwagę od Ukrainy, mówiąc: „Spójrzmy na wojny w Afryce, na Bliskim Wschodzie i w Azji”.
Obserwując działania Putina i znając historię wojen w byłej Jugosławii, należy stwierdzić, że prezydent FR idzie tą samą drogą co Slobodan Milošević. Kampania kłamstw i nienawiści, jaką rozpętał wobec Ukrainy oraz Zachodu, jest podobna do tej, jaką Milošević rozkręcił wobec Chorwacji, Bośni, a także Zachodu.
Wszyscy zastanawiają się: jak do tego doszło? Jak doszło w Europie w XXI w. do wojny nawet większej niż wojna w byłej Jugosławii przed 30 laty? Jak doszło do wyhodowania potwora? I jak doszło do tak wielkiego błędu Rosji, zarówno militarnego, jak i politycznego?
Bardzo się myliłem: byłem zwolennikiem tezy, że Rosjanie w końcu się obudzą. W chwili tragedii na Ukrainie w rosyjskich miastach przeciwko inwazji wyszło na ulice łącznie kilkadziesiąt, może kilkaset tysięcy, podczas gdy prawie wszyscy biegają po bankach, bankomatach i kantorach, nie wiedząc, co się dzieje na Ukrainie, i w ogóle nic nie rozumiejąc. To interesuje większość zwykłych Rosjan – własne przetrwanie i pieniądz.
Ukraińcy od dawna mieli ducha wolności i determinację, ale od wieków nie mieli przywódcy z prawdziwego zdarzenia. Takiego, który naprawdę by ich połączył. Trzeba chyba sięgnąć daleko w przeszłość, do czasów hetmanów Mazepy, Chmielnickiego albo nawet Konstantego Ostrogskiego. W historii mniej odległej ani Semen Petlura, ani Stepan Bandera nie pociągnęli za sobą istotnej części narodu ukraińskiego, w zasadzie bardzo niewielką jego część.
W dzień rozpoczęcia być może III wojny światowej moje myśli kierują się ku wszystkim tym z „naszej” strony, którzy wykarmili i wyhodowali Hitlera naszych czasów albo zlekceważyli zagrożenie w imię nie wiadomo czego. Przede wszystkim wielki kapitał, który naciskał cały świat do ustępowania Rosji we wszystkim, bo chciał robić z nią interesy. Historia znowu się powtarza.
Wcześniej Władimir Putin pisał to w różnych swoich tekstach historycznych (czy raczej ahistorycznych), ale teraz, uzasadniając uznanie „niepodległości” rosyjskich władz okupacyjnych w Donbasie, powtórzył, że Ukraina to Rosja, a stworzył ją dopiero Lenin. To powinien być dla nas czerwony alarm. To już najwyraźniej doktryna państwowa.
W 1993 r., gdy trwało zbrodnicze oblężenie Sarajewa, papież Jan Paweł II chciał bardzo przyjechać do tego miasta. Przygotowania były już zaawansowane, ostatecznie watykańskie służby zrezygnowały, nie mając pewności co do możliwości zapewnienia bezpieczeństwa Ojcu Świętemu – bo rzeczywiście wszędzie nad Sarajewem byli serbscy snajperzy.
Kilka dni temu obchodziliśmy 80. rocznicę powstania Armii Krajowej. Przy tej okazji powinniśmy pamiętać nie tylko o bohaterach AK, lecz także o innych patriotach wiernych tej tradycji – polskich działaczach z Białorusi, Andżelice Borys i Andrzeju Poczobucie. To właśnie za pielęgnowanie pamięci o Armii Krajowej na Kresach zostali aresztowani i bez procesu są więzieni już prawie rok w strasznych warunkach.