Tomasz Łysiak

Żyjemy w czasach zdziczenia, w czasach barbaryzacji polskiej, wewnętrznej polityki. Próba wsadzania do aresztu przeciwnika politycznego (przypadek ministra Zbigniewa Ziobro), ciężko chorego człowieka, w atmosferze kpienia z jego choroby, i uczynienie z owego aresztu kary – to właśnie jaskrawy przykład takiej barbaryzacji.

W przestrzeni publicznej mówi się i pisze często, że póki Rosja jest zajęta wojną na Ukrainie, póki musi tam koncentrować swój wysiłek wojenny, póty nie zaatakuje Polski. Obok pojawia się czasem argument „historyczny” – jakoby Rosja nigdy nie prowadziła wojny na dwa fronty. Jest nietrafiony z dwóch powodów – po pierwsze, wielokrotnie się zdarzało, że imperium rosyjskie, a potem i sowieckie, prowadziło jednocześnie wojny z różnymi sąsiadami i narodami, a po drugie – należy postawić zasadnicze pytanie: czy wojna z Polską byłaby dla Rosji zupełnie „nowym frontem”? A jak twierdzi rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow: NATO i Zachód już prowadzą wojnę z Rosją…

Francuzi mają na to powiedzonko – „l’esprit d’escalier”. Chodzi o myśl, „ducha”, ideę, która, przychodzi na schodach, czyli za późno. To zgrabne powiedzonko zrodziło się w czasach, kiedy uprawiano salonową sztukę konwersacji, brylowano rzucając błyskotliwe bon moty, konstruuowano zgrabne zdanka i metafory, a wszystko domykano celnymi pointami, po których towarzystwo wybuchało śmiechem.