Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Cały świat zachodni już do szczętu zgłupiał od wojen kulturowych o „równość płci” – piszę w cudzysłowie, bo od dawna chodzi nie o równość kobiet i mężczyzn, lecz także o LGBT, aborcję, imigrację z dalekich krajów, zdekonstruowanie historii. Wojna to zresztą dość jednostronna – przynajmniej w mainstreamowych mediach i polityce mecz grany do jednej bramki.
W ośrodku w Wędrzynie doszło do buntu migrantów. Chcieli uciec do Niemiec. Bunt udało się zażegnać dzięki mobilizacji dodatkowych sił policji. A teraz wyobraźmy sobie, co by było, gdyby Łukaszenka zrealizował swój plan, przełamując migrantami granicę z Polską albo zmuszając nas do jej otwarcia.
Czy rzeczywiście Ukrainie grozi rosyjska inwazja na pełną skalę, jak ostrzega amerykański wywiad, a nawet amerykańscy politycy? Rosja wręcz wyśmiewa te twierdzenia. Jak Służba Wywiadu Rosji, która w specjalnym oświadczeniu napisała, że to wymysły „amerykańskich biurokratów”.
Charyzmatyczna (w specyficznym tego słowa znaczeniu) rzeczniczka MSZ Rosji Maria Zacharowa lansuje przekaz, że za kryzys migracyjny odpowiada Polska, bo uczestniczyła w interwencji USA w Iraku. Wiele osób w kraju podchwytuje tę wrogą narrację, podobnie jak wiele innych przekazów płynących zza wschodniej granicy. Pomińmy fakt, że od 2013 r. Rosja regularnie bombarduje niektóre rejony Syrii, niszcząc domy i szpitale, i stąd biorą się obecnie prawdziwi uchodźcy z Bliskiego Wschodu.
Przy okazji obecnego kryzysu na granicy polsko-białoruskiej media i politycy mówią o działaniach władz i służb Białorusi, ewentualnie reżimu białoruskiego. Z jednej strony jest to poprawne pod względem geograficznym, z drugiej – Polska, jak i inne kraje wolnego świata, nie uznaje, że Alaksandr Łukaszenka jest prezydentem Białorusi.
Na Ukrainie padają kolejne rekordy zakażeń i zgonów z powodu koronawirusa, a liczba zaszczepień jest tam dramatycznie niska. Nawet nie wiadomo, jak niska, bo szerzył się i szerzy czarny rynek sfałszowanych zaświadczeń o szczepieniach. Ukraina musiała podjąć decyzję o utylizacji około pół miliona dawek szczepionek AstraZeneki, bo kończył się ich termin ważności, a nie zostały wykorzystane. Jednak to nie wszystko.
To już naprawdę koniec politycznej kariery Angeli Merkel. Większość zachodnich polityków i mediów, a także papież, żegna ją ciepło. Niezrozumiały jest ten ciepły ton. Europa została w dużej mierze za sprawą jej polityki narażona na szantaż gazowy Putina. A może być jeszcze gorzej.
Brytyjskie tabloidy wprost pławią się w wyliczaniu, ile to samolotów i samochodów było potrzebnych, by dowieźć polityków, naukowców czy celebrytów na szczyt klimatyczny do Glasgow. Dodajmy do tego, że tuż przed szczytem w Szkocji odbył się szczyt G20 w Rzymie poświęcony klimatowi, więc przemieszczanie się „grubych ryb” z miejsca na miejsce powodowało spalanie kolejnych ton benzyny.
Od lat UE stosuje specyficzny mechanizm wewnętrznej samoregulacji. W sytuacjach kryzysowych – a kryzysy w Unii występują coraz częściej – stawia się pod pręgierzem jakiś kraj, po czym próbuje się łamać mu kręgosłup. Prym wiodą urzędnicy unijni, w tle są politycy niemieccy i krajów Beneluksu.
Nawet dla postronnego obserwatora polityki międzynarodowej staje się jasne, że to nie Donald Trump i jego osobowość były przeszkodą dla poprawy relacji między USA a Europą, lecz istnieje strukturalny konflikt interesów. Trump tylko w swoim stylu go artykułował.
„Mam nadzieję, że los Polaków z Białorusi nie pozostawi nikogo obojętnym i że każdy Polak będzie bronił honoru bohaterów Armii Krajowej” – napisał do żony w liście z więzienia Andrzej Poczobut, patriota Polski i wolnej Białorusi. Proste słowa, ale jakże mocne, poparte osobistym świadectwem.
Minęła 80. rocznica pierwszej wielkiej zbrodni w ramach Holokaustu – w Babim Jarze. Po zajęciu Kijowa jesienią 1941 r. Niemcy w ciągu kilkudziesięciu godzin wymordowali niemal całą żydowską społeczność miasta. Babi Jar jest pamiętany do dziś także dlatego, że to jedna z najlepiej udokumentowanych zbrodni niemieckich w czasie II wojny światowej. Oprawcy robili zdjęcia, także kolorowe, zachowała się obszerna dokumentacja.
Niedawno pisałem w związku kryzysem migracyjnym na granicy Białorusi z Polską i krajami bałtyckimi, że Mińsk i Moskwa stosują sprawdzone komunistyczne metody, np. przerzucanie wśród migrantów przestępców czy terrorystów albo propagandę fałszywego współczucia wobec Zachodu, by odwrócić uwagę od własnych zbrodni. Teraz dochodzą kolejne metody z arsenału komunistów.
Rosyjski dziennik ekonomiczny „Kommiersant” podał, że rosyjskie ministerstwo zdrowia chce dopuścić – na początek w jednej innowacyjnej klinice w Moskwie – zachodnie szczepionki przeciw COVID-19. Jeszcze niedawno Rosja twierdziła, że poradziła sobie z wirusem, a Putin mówił, że Sputnik V jest najlepszy („jak kałasznikow”).
Łukaszenka i Putin, próbując wywołać kryzys migracyjny w Europie i wysyłając na granicę z Polską i Litwą migrantów, nie robią nic nowego. Podobnie postępował Fidel Castro, co jakiś czas wyrzucając z Kuby do USA wyselekcjonowanych przestępców i inną patologię, by wywoływać tam zamęt.
Mija pół roku od aresztowania liderów polskiej mniejszości na Białorusi, Andżeliki Borys i Andrzeja Poczobuta. Są oni wśród co najmniej (bo prawdziwa liczba jest najpewniej znacznie większa) 670 więźniów politycznych na Białorusi. Do tego dodajmy zaginionych i ofiary śmiertelne reżimu. Z Białorusi zbiegło wiele tysięcy uchodźców politycznych.
Alaksandr Łukaszenka pozazdrościł zdradzającemu ambicje historyka i geografa Władimirowi Putinowi i na uroczystości z okazji nowego święta wprowadzonego na Białorusi (tzw. święta jedności) 17 września powiedział, że Białystok i Wilno to białoruskie ziemie.
Rosja ogłosiła zakończenie budowy Nord Streamu 2. Można to uznać za symboliczne zwieńczenie kanclerskiej kariery Angeli Merkel. Tymczasem pełną parą idzie budowa Baltic Pipe z Morza Północnego do Polski.
W czasach walki i niewoli, a potem w okresie transformacji Polacy zawsze spoglądali z sympatią na Zachód. To było zrozumiałe, to był lepszy świat, do którego chcieliśmy dołączyć. Byliśmy może zbyt naiwni, co czasem bezwzględnie wykorzystywano. A może to była bardziej słabość niż naiwność?
Józef Mackiewicz w czasie okupacji napisał esej „Optymizm nie zastąpi nam Polski”, przestrzegając przed sytuacją, w jakiej znalazła się Polska u schyłku wojny. Ale generalnie całe jego pisarstwo można tak określić.