​Ordonka i Igo Sym

Hankę Ordonównę i Igo Syma łączył przed wojną romans. A potem ich drogi rozeszły się drastycznie. „Pieśniarka Warszawy” po odmowie przyjęcia sowieckiego obywatelstwa trafiła do łagru i wyrąbywała drogi kilofem. Za samo to, że wyprowadziła z tego piekła polskie dzieci, należy się jej w Warszawie pomnik (ulicę już ma). Jej znakomite „Tułacze dzieci” powinny być lekturą. A aktor Igo Sym? W 1941 r. został zastrzelony zgodnie z wyrokiem podziemnego sądu za kolaborację z Niemcami. Podczas okupacji podlegały mu teatry, stał się wpływowym, bogatym człowiekiem. Przypomniała mi się ta historia, gdy czytałem lamenty nad tym, że Lech Wałęsa nie brał udziału w rocznicy Porozumień Sierpniowych. II RP odróżniała bohaterów od zdrajców. Istotą III RP jest uznanie bohaterstwa i zdrady za równouprawnione postawy, dwa dopuszczalne stanowiska, przy czym bohaterstwo ma być czymś archaicznym, dziś już niemodnym. Dlatego człowiek, który miał wiadome kontakty z SB, jako prezydent chciał NATO-bis z udziałem Moskwy, wreszcie po Smoleńsku pozbawił się zdolności honorowych, ogłaszając, że samolot spadł, bo brat zadzwonił do brata, mógł być traktowany jak normalny uczestnik życia publicznego. Chcę wierzyć, że to się już kończy.
 

 

Źródło: Gazeta Polska Codziennie