Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Na naszych oczach dokonuje się klęska nie tylko Moskowii, ale też pewnego typu dość wpływowego mniej więcej od XIX w. sposobu myślenia (nie wiedzieć czemu nazwanego „realizmem”), że w polityce międzynarodowej nie liczą się wartości (jak wolność, niepodległość, miłość, przyjaźń, rodzina, uczciwość itd.), lecz tylko „układ sił”. Czyli naga siła.
Ostatnie dni i tygodnie są bardzo dobre dla polskiego sportu. Począwszy od odbywających się w Monachium w sierpniu mistrzostw Europy w lekkiej atletyce i innych dyscyplinach (takich jak kajakarstwo, wioślarstwo czy kolarstwo). Polska zdobyła we wszystkich aż 39 medali. Potem był historyczny sukces Igi Świątek – zwycięstwo w bardzo prestiżowym US Open, pierwsze takie zwycięstwo dla Polski.
Coraz częściej media światowe i polskie spekulują o rychłej rezygnacji papieża Franciszka. Jeśli do tego dojdzie, mielibyśmy dwóch emerytowanych papieży, a kolejnego wybierałoby konklawe. Sytuacja bez precedensu w historii Kościoła powszechnego, ale cóż, zamieszanie zaczęło się, gdy niespodziewanie 9 lat temu Benedykt XVI zrezygnował, ale zachował tytuł papieża emeryta. Ciekawe, czy i Franciszek zachowa.
Przy okazji śmierci Michaiła Gorbaczowa sporo zachodnich liderów i przedstawicieli zachodnich elit, a także liberalnej rosyjskiej opozycji (ci, którzy nie siedzą albo są na emigracji), wyraziło żal, że odszedł człowiek, który rzekomo rozwiązał Związek Sowiecki i przysłużył się demokracji oraz pokojowi na świecie. Przypomnijmy więc liczby i fakty. Gorbaczow zawdzięczał karierę katowi sowieckiemu, szefowi KGB Jurijowi Andropowowi.
Trwająca już od pół roku wojna na Ukrainie stawia w innym świetle nasze polskie sierpniowo-wrześniowe rocznice. Jakże blado wyglądają dziś ci wszyscy oskarżyciele atakujący polską walkę o wolność.
Gdy pojawiły się pierwsze doniesienia o rozpoczęciu ukraińskiej kontrofensywy na południu, na kierunku Chersonia (ale – prawdopodobnie – nie tylko Chersonia), wielu nie dowierzało. Już wcześniej były pewne ataki wojsk ukraińskich, ale okazywały się taktyczne.
Od początku obecnej inwazji Rosji na Ukrainę słyszy się, że Ukraina ma teraz nowego brata – Polskę. Trochę mi to zgrzyta i wiem, że wielu Ukraińcom również.
Niektórzy może myślą, że Rosja grozi zagładą atomową od początku obecnej inwazji na Ukrainę. To nieprawda. Grozi zagładą atomową od wielu lat. Groziła w czasach Jelcyna, a za czasów Putina robi to z jeszcze większą regularnością. Parę lat temu Putin, grożąc zagładą atomową, powiedział na przykład: „Po co nam świat, jeżeli Rosja przestałaby istnieć?”. No, i Putin dostał odpowiedź.
Podczas gdy Rosja masakruje kolejnych cywilów na Ukrainie, a większość Rosjan to popiera, kanclerz Niemiec Olaf Scholz wypowiedział się przeciw zakazowi wjazdu do strefy Schengen dla obywateli rosyjskich, bo przecież – jak argumentował – uciekają oni przed Putinem.
Przez lata dla większości zachodnich elit i społeczeństw krajów zachodnich sytuacja była jasna. Są siły dobre, lewicowo-liberalne, i siły złe, prawicowe. Dla drugiej części społeczeństw i elit zachodnich odwrotnie – siły dobre czyli prawicowe, i złe, lewicowo-liberalne.
Okazuje się, że mimo sankcji Rosjanie wciąż napływają do Europy i się panoszą, np. zastraszają ukraińskich uchodźców. Pewnie przenikają też szpiedzy i dywersanci. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski wezwał kraje zachodnie do tego, by wzorem Ukrainy zakazały wjazdu na swoje terytorium Rosjanom i deportowały tych, którzy już są.
Trudno nie odczuwać satysfakcji, gdy widzi się zniszczenia lotniska w Nowofedoriwce na Krymie i panikę rosyjskich okupantów. Niektórzy nawet płaczą, uciekając z wakacji na Krymie w pośpiechu.
Zmarły parę lat temu Wojciech Albiński w latach 60. wyjechał z PRL do RPA. Był geodetą. Dzięki tej pracy zjeździł Afrykę wzdłuż i wszerz, a na emeryturze zaczął pisać opowiadania. Prawie każde z nich dotyczy Afryki i jest małym arcydziełem. Opowiadania czasem śmieszą i pouczają, czasem są wstrząsające, a niekiedy wizjonerskie. Jak opowiadanie „Czekając na Rosjan” oparte na faktach.
Podczas pielgrzymki do Kanady papież Franciszek nazwał przymusową asymilację rdzennej ludności Ameryki Północnej ludobójstwem. Owszem, kraje Zachodu mają ciemną kartę eugenicznej polityki wobec „kłopotliwych” mniejszości w XIX i XX w. Przypomnijmy też politykę Australii wobec Aborygenów czy Szwecji wobec Romów.
Doniesienia o napięciach na granicy Kosowa i Serbii, prawdopodobnych seriach wystrzałów w miejscowości Novi Pazar po serbskiej stronie granicy, brzmią co najmniej niepokojąco. Oliwy do ognia dolewa niezawodna rzeczniczka MSZ Rosji Maria Zacharowa, oskarżając władze Kosowa o celową eskalację konfliktu. To nie pierwszy raz, gdy Rosja rozgrywa serbską kartę w regionie.
Wraz z pogłębianiem się problemów Rosji coraz wyraźniej widać, kto jest kim. Nie trzeba się domyślać.
Mogę się oczywiście mylić, ale na podstawie tego, co obserwuję, zgadzam się z szefem ukraińskiego wywiadu wojskowego Kiryłem Budanowem, że koniec Moskali w tej wojnie jest już blisko. Nowoczesna broń z Zachodu, zwłaszcza systemy artyleryjskie HIMARS, ale też m.in. polskie Krab, sieje spustoszenie za liniami wroga tak, że już prawie nie może prowadzić działań ofensywnych.
W Polsce jest taki nurt publicystyki, myśli politycznej i kultury, który polega na samobiczowaniu i ciągłym wytykaniu Polsce przez Polaków głupoty, „machania szabelką”, obłędu, oderwania od rzeczywistości, romantyzmu itd. Dołączają do tego często „przyjaciele” Polski ze Wschodu i Zachodu.
Jestem na tyle stary, że dobrze pamiętam lata 90. I to, co wtedy mówili oficjalni oraz medialni „eksperci od gospodarki”. W zasadzie panowała wśród nich zgoda co do tego, że przyszłości nie mają następujące dziedziny gospodarki: rolnictwo, kolej, węgiel, przemysł ciężki. Generalnie produkcja własna jest passé, liczą się usługi.
Po Srebrenicy wydawało się, że nie dojdzie do kolejnego ludobójstwa w Europie. Świat jednak nie wyciągnął z tej zbrodni wniosków. I konsekwencje są straszne. Jaka jest lekcja z Mariupola i Buczy?