Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Przebywając z wizytą na Litwie, patriarcha Konstantynopola Bartłomiej powiedział wprost, że rosyjska Cerkiew jest współodpowiedzialna za rosyjskie zbrodnie wobec Ukrainy i że Rosja potrzebuje „duchowego odrodzenia”. To nie pierwsze takie słowa zwierzchnika najważniejszej wspólnoty prawosławnej o Rosji i inwazji na Ukrainę.
Co jakiś czas słychać nawoływania do budowania „świata wielobiegunowego” jako bardziej sprawiedliwego.
Część „internetowej opinii publicznej” dostała totalnej histerii na wieść o możliwym wezwaniu rezerwistów na przeszkolenie wojskowe. Część z tej części to z pewnością kremlowskie trolle i boty, nieprzepuszczające żadnej okazji, by uderzyć w polską obronność, ale część to ludzie autentycznie uprzedzeni do wojska i państwa polskiego.
Nagła śmierć wieloletniego ministra spraw zagranicznych reżimu Łukaszenki Uładzimira Makieja wywołała wiele domysłów i spekulacji. Jeszcze dzień wcześniej, według świadków, był wesoły (lub sprawiał wrażenie wesołego) i snuł plany, a następnego dnia – nie ma towarzysza.
Analizując działania i wypowiedzi przedstawicieli administracji USA czy innych wpływowych amerykańskich ekspertów oraz polityków, można ułożyć sobie pewien obraz, jakie są cele USA wobec Ukrainy i Rosji. Wypowiedzi szefa Pentagonu Lloyda Austina po spotkaniu w formacie Ramstein potwierdzają, że generalnie taktycznym celem USA jest, by Rosja przegrała wojnę i wycofała wszystkie swoje wojska z Ukrainy.
Piłkarze z reprezentacji europejskich, którzy chcieli założyć na mecze w Katarze tęczowe opaski, zrezygnowali z tego, bo obawiali się… żółtych kartek. Tyle była warta ich odwaga. Wszyscy ci, którzy nosili tęczowe opaski, a teraz pod groźbą żółtej kartki (!) je zdjęli, skompromitowali się doszczętnie.
Wojna na Ukrainie przypomniała nam znaczenie różnych rzeczy. Jedną z nich jest… żegluga. To „zasługa” barbarzyńskich wysiłków Rosji, by odciąć Ukrainę od morza, sprawy z blokowaniem, a później odblokowaniem możliwości przewozu statkami ukraińskich produktów rolnych.
Rosja najpierw mówiła, że walczy z nazistami na Ukrainie, z NATO, z zainfekowanymi przez USA komarami, i czym tam jeszcze. Gdy to wszystko nie zagrało, oświadczyła, że walczy z szatanem. To wręcz oficjalne stanowisko rosyjskiego reżimu, skoro wypowiada się w ten sposób MSZ Putina czy były prezydent i premier Rosji, obecnie wiceprzewodniczący Rady Bezpieczeństwa FR Dmitrij Miedwiediew.
Moskiewska propaganda powtarza, że Ukraina nie istnieje, a wymyślili ją sztucznie polscy szlachcice. Jestem rozczarowany, że rosyjska propaganda nie docenia Polski jeszcze bardziej. Zgodnie z tą logiką (że jeśli jakieś państwo nie istniało jako pełnoprawne państwo 250 lat temu, to go nie ma) sztucznym państwem i narodem są USA. A kto stworzył amerykańską armię?
Z satysfakcją można było obserwować kolejne samoupokorzenie Rosji w związku z zawieszeniem udziału w tzw. umowie zbożowej z ONZ i Turcją. Rosja jako pretekst podała wybuchy swoich okrętów w bazie na okupowanym Krymie, ale wiele wskazuje na to, że dawno planowała ten krok. Brak realizacji umowy zbożowej przez Rosję teoretycznie skutkowałby ponowną blokadą ukraińskich portów i atakami na statki wiozące ukraińskie zboże i inne produkty rolne.
W tym roku Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny obchodzimy w szczególnych okolicznościach. Śmierć, nagła, brutalnie zadana śmierć, nie jest już czymś tak abstrakcyjnym jak kiedyś. Jest codziennością u naszych granic, jej widmo również nam zajrzało w oczy, bo nie wiadomo, co byłoby, gdyby Rosjanie w trzy dni wzięli Ukrainę, jak planowali. Zmusza nas to do nowego spojrzenia na życie i śmierć, ale także naszą tradycję.
Minister agresji Rosji (zwany dla niepoznaki ministrem obrony) Siergiej Szojgu wydzwaniał ostatnio do ministrów obrony Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji oraz Turcji, żeby grozić użyciem brudnej bomby na Ukrainie.
Jeszcze tu i ówdzie w mediach zachodnich (ale także w polskich) pokutują frazy: „separatyści prorosyjscy z Donbasu” albo „Doniecka Republika Ludowa” czy „Ługańska Republika Ludowa”. Zdarza się, że ktoś pisze o „władzach Krymu” czy „deputowanych z Krymu” – choć prawowite władze Krymu i deputowani z Krymu są na uchodźstwie na Ukrainie. I tak dalej.
Rosyjscy propagandyści dostali ekstazy po ostatnich zbrodniczych atakach na cywilów oraz infrastrukturę cywilną w ukraińskich miastach. Choć przecież to było bez sensu z punktu widzenia wojskowego, politycznego i gospodarczego.
To wygląda jak ostatnia „operacja specjalna” moskiewskiego reżimu. Zaraz po tym, jak Putin ogłosił włączenie do Federacji Rosyjskiej części Ukrainy, wzywając jednocześnie kraj ten do rozmów pokojowych i grożąc Ukrainie oraz Zachodowi bronią atomową, kolejne postaci i ośrodki rezonują ten nonsensowny przekaz.
Była kanclerz Niemiec Angela Merkel poza jednym czy dwoma oświadczeniami od 24 lutego „stoi z boku” i milczy. Gdy już zabrała głos, mogliśmy usłyszeć, że potępia tę wojnę, ale też nie ma sobie nic do zarzucenia. A przecież jej polityka przyczyniła się do ludobójczej inwazji.
Wcześniej, niż się spodziewałem – już szturmują granice Moskale uciekający z „wielkiej” i „potężnej” Rosji, choć przecież nikt ich nie zaatakował. Wprost przeciwnie, to oni zaatakowali i grożą wojną połowie świata. Z jednej strony to dowód kompletnego upadku; nie wiem, czy jeszcze jakieś imperium w historii upadało w tak upokarzający sposób. Z drugiej, już zaczął się szantaż moralny, zwłaszcza wobec Estonii, Łotwy, Litwy i Polski, że nie chcą wpuszczać tych „biednych” Rosjan.
Scenariusz rozpadu Federacji Rosyjskiej w jej obecnym kształcie, jako konsekwencji napaści na Ukrainę, opisywał już dawno temu na łamach „Gazety Polskiej” prof. Piotr Grochmalski. Zgodnie z jego przewidywaniami skutki tego procesu będą porównywalne do upadku ZSRS, lecz poważniejsze, bo imperium Putina czeka wręcz implozja. O załamaniu się Rosji po nieudanej próbie ekspansji pisał też George Friedman. Dziś na taki rozwój wypadków zwracają uwagę nie tylko analitycy, ale też praktycy.
Rosja to mafijny kraj: wszystkie doniesienia, które stamtąd płyną, należy traktować z dystansem. Nie inaczej jest ws. informacji o śmierci Jewgienija Prigożyna i jego najbliższych współpracowników w katastrofie lotniczej w obwodzie twerskim. Niemniej jednak, skoro Moskwa oficjalnie oświadcza, że nie żyją, już samo to ma ogromne znaczenie.
