1 maja – dzień świętego Józefa rzemieślnika
Święty Józef czczony jest dwukrotnie w ciągu roku: 19 marca – jako Oblubieniec Matki Bożej, 1 maja – jako wzór i patron ludzi pracujących. W 1955 roku, 1 maja, papież Pius XII zwrócił się do Katolickiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich, proklamując ten dzień jako święto Józefa rzemieślnika. Nadał w ten sposób religijne znaczenie świeckiemu świętu pracy, obchodzonemu na całym świecie od 1892 r. Przez postać św. Józefa akcentowana jest szczególna godność i znaczenie pracy. To wspomnienie jest również wyrazem zrozumienia i poszanowania roli pracy w duchowym rozwoju człowieka, hołd tym wartościom, które pozwalają stosunki między ludźmi oprzeć na zasadach pokoju społecznego.
W 1899 roku papież Leon XIII w enycklice „Quamquam pluries – O świętym Józefie i Jego Posłannictwie” pisał:
Wy, czcigodni Bracia, znacie stosunki, w których żyjemy; są one dla Kościoła katolickiego tak niepomyślne, jak nigdy przedtem. Widzimy przecież, że u wielu znika wiara, która jest podstawą cnót chrześcijańskich i oziębia się miłość, młodzież dorasta bez wiary i bez obyczajów, do Kościoła Chrystusowego ze wszystkich stron szturmuje podstęp i przemoc i toczy się gwałtowna walka przeciwko papiestwu, wreszcie widzimy, że podstawy naszej świętej religii z coraz większą bezczelnością bywają zaczepiane. (…) Św. Józef był prawnym i naturalnym stróżem, opiekunem i obrońcą tej Świętej Rodziny, której przewodził. Te obowiązki spełniał też tak długo, dopóki żył na tej ziemi. Z największą miłością i niezmordowaną wytrwałością czuwał on nad swoją Oblubienicą i nad Jej Boskim Synem. Pracą rąk własnych dostarczał obojgu wszystkiego, co potrzebne do utrzymania życia; kiedy Dzieciątku Jezus wskutek zazdrości króla Heroda groziło niebezpieczeństwo życia, wynalazł Mu bezpieczne schronienie. Wśród trudów podróży i w czasie wygnania był on nieodstępnym towarzyszem, pomocnikiem i pocieszycielem Najświętszej Panny i Boskiego Dzieciątka.
Papież Benedykt XVI, odprawiając nabożeństwo w dniu św. Józefa, tak odniósł się do godnej pracy rąk ludzkich:
Praca musi służyć prawdziwemu dobru ludzkości, „pozwalając człowiekowi, jako jednostce i jako członkowi społeczności, na rozwijanie i wypełnianie jego integralnego powołania”. Aby tak było, nie wystarczy jedynie — wszak konieczne — przygotowanie techniczne i zawodowe, ani też stworzenie sprawiedliwego i uwzględniającego dobro wszystkich porządku społecznego. Potrzeba życia duchowego, które pomaga wiernym uświęcać się przez własną pracę, na wzór św. Józefa, który każdego dnia musiał troszczyć się o potrzeby Świętej Rodziny, zaspokajając je dzięki pracy swych rąk. Z tego względu został uznany przez Kościół za patrona robotników. Jego świadectwo pokazuje, że człowiek jest podmiotem i wykonawcą pracy. Jemu pragnę zawierzyć ludzi młodych, którzy mają trudności z wejściem w świat pracy, bezrobotnych i cierpiących niedostatek z powodu poważnego kryzysu bezrobocia. Niech św. Józef wraz z Maryją, swą Oblubienicą, otacza opieką wszystkich ludzi pracy i wyjedna rodzinom i całej ludzkości pomyślność i pokój. Niech chrześcijanie, patrząc na tego wielkiego świętego, uczą się świadczyć w każdym środowisku pracy o miłości Chrystusa, który jest źródłem prawdziwej solidarności i trwałego pokoju. Amen!
![\"\"](\"http://d1.niezalezna.pl/panel/ckeditor/plugins/imageuploader/uploads/10752cbdd1.jpg\")
Źródło: opoka.org.pl, brewiarz.pl
