Rękopisy Takenouchi to zbiór tajemniczych dokumentów, które zostały spisane przez człowieka o imieniu Takenouchino Matori 1500 lat temu. Użył on mieszankę japońskich i chińskich znaków, które według legendy, przepisał z oryginalnych dokumentów napisanych boskimi znakami wiele tysiącleci temu. Nie jest jasne, w jaki sposób Matori przetłumaczył ów rzekomo „boski język”. Teksty opowiadają historię ludzkości w sposób, jakiego nigdy wcześniej nie opowiedziano – od stworzenia świata aż po pojawienie się chrześcijaństwa. Mówią o epoce w naszej starożytnej przeszłości, w której ludzkość żyła w pokoju i harmonii, zjednoczona pod rządami syna Najwyższego Boga.
Rękopisy są przechowywane przez rodzinę Takenouchi, potomków Takenouchino Matori, syna legendarnego japońskiego bohatera Takenouchi no Sukune. Podobno owe pisma są przekazywane z pokolenia na pokolenie i trzymane w sanktuarium Kosokotaijingu na górze Omijin. Teksty mówią o starożytnym świecie, który ewoluował w czterech różnych okresach czasu, począwszy od około 300 miliardów lat temu:
Na początku świat był morzem błota, którego uformowanie zajęło 22 miliardy lat. Pojawili się pierwszy bóg i boginie, Niebo i Ziemia zostały rozdzielone, a Słońce i Księżyc stworzone. Stopniowo Ziemia nabrała kształtu w okresie 6 pokoleń. W piątym pokoleniu bogowie zrodzili Stwórcę Narodów, który zstąpił na górę Kurai w Japonii, ubrany w „błyszczące” ciało.
W okresie siódmego pokolenia rozwijały się technologie, w tym transport i pisanie, kontrola pogody, rolnictwo i… komputery. To pokolenie rozpoczęło początek linii Cesarzy Świata, zaczynając od Sumera-Mikoto, którego zwano „Synem Słońca”.
Dzieci Boga Słońca zapoczątkowały Wysoką Starożytną Dynastię i po 8 miliardach lat ich synowie i córki zostali wysłani na cały świat, aby założyć własne narody. W rękopisach Takenouchi, relacja o ludzkiej kreacji nie podąża ścieżką ewolucji. To bogowie stworzyli ludzi, a synowie bogów pięć ras ludzi – białych, czerwonych, niebieskich, żółtych i czarnych, i rozproszyli ich po całej Ziemi. Japonia stała się centrum świata.
Pierwszy bóg-cesarz, Sumera-Mikoto podzielił świat na 16 regionów z Japonią w centrum. Herb Sumera-Mikoto, 16-płatkowa chryzantema, symbolizuje właśnie świat i jego regiony. Ten herb, znany dziś jako Pieczęć Kwiatowa Chryzantemy, jest nadal używany jako Pieczęć Cesarska Japonii, herb używany przez członków japońskiej rodziny cesarskiej. Zgodnie z Konstytucją Meiji (1890-1947) nikt nie mógł używać Pieczęci Cesarskiej poza Cesarzem Japonii.
Ale 16-płatkowa chryzantema była używana również na Bramie Isztar w Babilonie, w Pałacu Alhambra w Hiszpanii oraz w różnych miejscach w Rzymie czy Egipcie.
Jednym z najbardziej osobliwych aspektów rękopisów jest relacja Mojżesza i Jezusa, którzy podobno trafili do Japonii. Ich rzekome grobowce można zwiedzać do dziś. Tak zwany grób Jezusa (który podobno dożył 106 roku życia) można znaleźć w odległych górach północnej Japonii w miasteczku Shingo, w prefekturze Aomori. Z kolei Mojżesz, który również trafił do Japonii, mieszkał tam przez 583 lata, a jego rzekomy grób można dziś znaleźć u podnóża góry Hodatsu w prefekturze Ishikawa.
Próba rozwikłania pochodzenia i autentyczności dokumentów Takenouchi jest niemożliwa, ponieważ oryginalne rękopisy zostały rzekomo skonfiskowane przez władze rządowe, a później zaginęły. Według Ichiro Yamane, wnuka Kiku Yamane, który napisał książkę „Autentyczna historia świata ukrytego w Japonii”, rękopisy Takenouchi były propagandowymi dokumentami, napisanymi przez japońskie wojsko. W XIX wieku Kiyomaro Takenouchi założył odgałęzienie religii Shinto opartej na dokumentach Takenouchi. Dziś opinia głównego nurtu jest taka, że dokumenty Takenouchi są niczym więcej jak oszustwem.