Po wiosennym spacerze w Łazienkach
Odwiedziłam park Łazienkowski po dwóch latach przerwy. To dziś inne miejsce niż wtedy, gdy dominowały tu zamyślone samotne starsze pary i melancholijni młodzi ludzie – pojedynczo lub w gromadach. Japończyków także mniej. Warszawski park przemierzają przede wszystkim wzdłuż i wszerz ukraińskie mamy z dziećmi, po dwoje, troje, w wózkach i pieszo. Towarzyszą im babcie, ciocie, starsze siostry. Jest znowu rodzinnie, wesoło, gwarnie.
Rodziny ukraińskie często mają w ręku przewodniki, interesuje ich nie tylko wiewiórki i łabędzie, ale gatunki drzew i zabytki. I tak pomyślałam o niektórych „prawicowych” komentatorach mieniących się „realistami”, którzy dziś z marsowymi obliczami gwałtownie podliczają, „ile nas kosztują uchodźcy”, i straszą, że „nawet bogatej Ameryki nie stać na miliony migrantów”. Powinni zostawić swoje złowróżbne słupki i zastanowić się przez chwilę, czy wobec ewidentnego kryzysu demograficznego ten przypływ młodych pokoleń z bliskiego nam kraju – a wielu przybyszy z pewnością tu zostanie – nie tylko nie ograniczy Polakom przestrzeni życiowej, ale może zapewnić o wiele spokojniejszą przyszłość. Także im samym.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
