Ciekawostki turystyczne: Leskowiec
Leskowiec (922 m) – szczyt we wschodniej części Beskidu Małego, w Paśmie Łamanej Skały. Leskowiec był jedną z ulubionych gór Jana Pawła II, który w latach szkolnych był na nim wielokrotnie. Jest ważnym węzłem szlaków turystycznych i jeden z najlepszych punktów widokowych w Beskidzie Małym.
Znajduje się w głównym grzbiecie tego pasma, między Groniem Jana Pawła II (890 m), oddzielony od niego płytką Przełęczą Midowicza, a Potrójną (847 m), oddzielony od niej przełęczą Beskidek (805 m). W południowym kierunku do miejscowości Targoszów odchodzi od niego krótki grzbiet Gancarza, opadający w widły potoku Targoszówka i jego dopływu. Północne stoki Leskowca opadają do miejscowości Rzyki. Spływają z nich źródłowe cieki potoku Rzyczanka.
Miejscowa ludność nazywała Leskowiec w przeszłości "Hrabskie Buty", z powodu dwóch płyt kamiennych z wykutymi śladami stóp. Płyty te prawdopodobnie upamiętniają wejście na szczyt Adama hr. Potockiego i hrabianki Mery Wielopolskiej. Strącone ze szczytu przez pasterzy, przeleżały w lesie do 2004, gdy odkryte przez Jana Zielińskiego zostały przeniesione w pobliże schroniska PTTK Leskowiec. Inna zwyczajowa nazwa szczytu to Beskid.
Pierwszy szlak turystyczny w rejonie Leskowca wyznaczył Władysław Midowicz w 1927 roku.
22 sierpnia 2010 roku koło kaplicy na szczycie Leskowca odsłonięto kamień katyński, upamiętniający ofiary zbrodni katyńskiej i katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku.
Leskowiec jest niemal całkowicie porośnięty lasem. Charakterystyczne dla lasu w górnych partiach Leskowca są karłowate, poskręcane buki, których liczne egzemplarze oglądać można przy szlaku prowadzącym od schroniska PTTK Leskowiec. Tylko na szczycie znajduje się duża polana, będąca pozostałością dawnego pasterstwa. W drugiej połowie lat 80. XX wieku na polanie pod szczytem Leskowca wypasano duże stado owiec, obecnie tradycje pasterskie zapoczątkowane przez Wołochów całkowicie zanikły.
Ze szczytowej polany rozległe widoki na Beskid Żywiecki i Beskid Makowski. Widoki obejmują Babią Górę i Pilsko, Pasmo Policy, Pasmo Jałowieckie i inne. W okolicy szczytu dwie nartostrady. Na pobliskim Groniu Jana Pawła II (dawniej Jaworzyna) znajduje się schronisko PTTK Leskowiec. Dotrzeć można tu szlakami z Rzyk, Andrychowa, Wadowic, Ponikwi, Kozińca, Świnnej Poręby, Krzeszowa, Targoszowa, a także od strony Przełęczy Kocierskiej.
Schronisko PTTK Leskowiec – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Beskidzie Andrychowskim (wschodniej części Beskidu Małego), pod szczytem Gronia Jana Pawła II (dawniej Jaworzyny), na wysokości 890 m n.p.m. Nazwa schroniska nawiązuje do szczytu Leskowca, znajdującego się w odległości 800 m na południowy zachód od budynku schroniska.
Inicjatywę budowy obiektu przedstawili działacze wadowickiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego po raz pierwszy w 1926, jednak dopiero w 1932 kupiono od jednego z gospodarzy z Targoszowa halę pod szczytem Jaworzyny. Budowa trwała wyjątkowo krótko – Jan Bargiel, cieśla z Targoszowa w 1932 w ciągu 4 miesięcy postawił budynek na zakupionym gruncie.
W związku z dużym zainteresowaniem turystów już w 1934 trzeba było od zachodu dobudować dużą jadalnię i powiększyć kuchnię.
Pierwszym gospodarzem był Franciszek Byrski, a od 1938 Jan Targosz z żoną. W okresie II wojny światowej obiekt przejęło formalnie Beskidenverein. Formalnie, gdyż poszczególne sekcje tej organizacji nie potrafiły uzgodnić do której schronisko ma przynależeć. Oddział bielski, który tymczasowo nim administrował, nie interesował się zbytnio budynkiem, który niszczał i nie było w nim wody. Nie przyjmowano turystów, a jako opiekuna pozostawiono Jana Targosza, który pilnował, aby nie rozkradziono wyposażenia. W 1945 oddziały niemieckie miały spalić schronisko, ale zostały przez gospodarza poczęstowane bimbrem i dzięki temu budynek ocalał.
Po wojnie schronisko wróciło w ręce PTT, a później Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W latach 50. XX wieku ruchu turystyczny w tym rejonie zamarł. Nieduża rozbudowa obiektu miała miejsce w latach 50. XX wieku. W II połowie lat 90. dobudowano pomieszczenie, na potrzeby bufetu. Generalna przebudowa odbyła się w latach 2000-2002, w wyniku której powiększona została kubatura obiektu. W 2012 na dachu schroniska zamontowano kolektory słoneczne, wybudowano również dwa budynki gospodarcze i oczyszczalnię ścieków.
Źródło: niezalezna.pl
