XIX wiek

Grobowiec ze szklaną trumną ks. Maksymiliana Kamieńskiego, proboszcza parafii św. Marcina w Poznaniu z XIX w., odnaleziono pod posadzką podczas prac remontowych w tej świątyni. Proboszcz parafii św. Marcina, ks. dr Antoni Klupczyński, powiedział, że w trakcie odbudowy kościoła po zniszczeniach II wojny światowej miejsce spoczynku kapłana nie zostało w żaden sposób oznaczone. Dr Emilian Prałat, autor książki „Et tumulum facite... Wielkopolskie krypty i podziemia”, dodał, że w Poznaniu w szklanych trumnach nie spoczywają nawet biskupi.

Pisarz był gorącym zwolennikiem higieny osobistej, i to w czasach, kiedy ludzie dopiero sobie uświadamiali, że brud niekoniecznie jest wyznacznikiem dobrego wychowania. On i jego rodzina korzystali z prysznica na wakacjach „ku bezgranicznemu zdziwieniu miejscowych”, jak relacjonował to przyjacielowi. Na prośbę Dickensa zbudowano na krańcu plaży przy wodospadzie, który się tam znajdował, ogromną drewnianą konstrukcję, dzięki czemu wodospad zmienił się w prysznic. Oczywiście inni plażowicze nie byli zadowoleni, że jeden człowiek zabiera im piękne widoki, ale nie przejawiali też żadnej chęci, by z prysznica skorzystać.

Zbiór książek w języku polskim, wydanych w XIX wieku, przekazała do Instytutu Polskiego w Moskwie Polonia z Piatigorska na rosyjskim Przedkaukaziu. To książki historyczne i literatura piękna, wydawane w większości w dawnym Imperium Rosyjskim.