Kwokacz, brodziec kwokacz (Tringa nebularia) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych. Największy z naszych brodźców z długimi, oliwkowymi nogami i nieco zadartym dziobem. W szacie godowej szary wierzch ciała jest upstrzony czarnymi plamami. W Polsce pojawia się nielicznie, lecz regularnie podczas przelotów w kwietniu–maju i lipcu–listopadzie.
Zamieszkuje pas ciągnący się od północnej Szkocji przez Półwysep Skandynawski, Azję Środkową po wschodnią Syberię i Kamczatkę. Zimuje w Europie Zachodniej, basenie Morza Śródziemnego, w Afryce i na Madagaskarze, na Bliskim Wschodzie, w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej oraz Indonezji i Australazji.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie spoczynkowej wierzch ciała popielatobrązowawy, a spód szarawy. Osobniki młodociane podobne do dorosłych w upierzeniu spoczynkowym. Wymiary średnie: długość ciała ok. 30–35 cm,rozpiętość skrzydeł ok. 68–70 cm, masa ciała ok. 125–300 g.
Zamieszkuje zalesione bagna i brzegi rzek. Zimą morskie wybrzeża. Gniazdo buduje na ziemi. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu–czerwcu 4 jaja. Jaja wysiadywane są przez okres około 24 dni przez obydwoje rodziców. Zasadniczo monogamiczny, ale wśród samców zdarza się bigamia. Wówczas samce biorą udział w wysiadywaniu i opiece nad oboma lęgami.
Pożywienie ptaka to wodne bezkręgowce i drobne kręgowce, które chwyta brodząc w wodzie.
Liczebność światowej populacji, według szacunków z 2015 roku, mieści się w przedziale 440 000 – 1 500 000 osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny. W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.