Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Rośnie napięcie na polsko-białoruskiej granicy. Straż Graniczna codziennie informuje o kilkuset (!) nielegalnych próbach jej przekroczenia. Tymczasem reżim Łukaszenki kreuje swoją wersję wydarzeń, obarczając winą państwa Unii Europejskiej, w tym Polskę. Jak skutecznie bronić się przed takim mechanizmem?
Tak jest, nie przewidziało się Państwu. Tym nieco prowokacyjnym tytułem chciałem przykuć Państwa uwagę. Brzmi absurdalnie, prawda? W mojej ocenie tak. Ale to nie mój osąd sytuacji jest tutaj ważny, tylko – o zgrozo – Johna R. Deni’ego – znanego amerykańskiego profesora, eksperta Atlantic Council (wpływowego nie tylko w USA think-tanku).
Na odbywającym się właśnie w Turcji międzynarodowym forum dyplomatycznym spotkali się Ministrów Spraw Zagranicznych Polski i Ukrainy – Zbigniew Rau oraz Dmytro Kułeba. Szefowie dyplomacji zgodnie stwierdzili, że Nord Stream II zagraża bezpieczeństwu naszego regionu. W międzyczasie rosyjska prasa rozpisuje się na temat różnicy zdań wewnątrz rządu Stanów Zjednoczonych w tej sprawie.
Od czasu fikcyjnych wyborów na Białorusi minęło już 9 miesięcy. Fikcyjnych, bo zarówno Polska jak i Unia Europejska nie uznaje Aleksandra Łukaszenki za prezydenta tej republiki. Powtórzenia wyborów pod międzynarodowym domagała się także OBWE, jednak niestety bezskutecznie. Jaki krajobraz polityczny panuje dzisiaj u naszego wschodniego sąsiada?
Konflikt militarny w tak zwanym Górskim Karabachu został zamrożony. Nie oznacza to jednak, że stosunki pomiędzy Armenią i Azerbejdżanem zostały na trwałe ustabilizowane. Obecną sytuację próbuje wykorzystać Rosja, która – jako wpływowy rozjemca – może w ten sposób znacząco wzmocnić swoje wpływy w tym regionie.
Od stycznia bieżącego roku u naszego południowo-wschodniego sąsiada obowiązują przepisy, które nakazują obsługę klientów w sklepach oraz w punktach usługowych w języku ukraińskim. Jak zmieniła się przez te parę miesięcy sytuacja językowa na Ukrainie i czy zmiana prawa przyniosła skutek?
W ostatnich dniach jeden z niezależnych komentatorów, ekspert do spraw Europy Wschodniej i Azji Centralnej – doktor Michał Patryk Sadłowski, zwrócił uwagę na bardzo interesujące przedsięwzięcie, stosunkowo niedaleko naszej wschodniej granicy. Otóż, łotewski Sejm (pierwsza i jedyna izba tamtejszego parlamentu), zorganizował i odbył spotkanie robocze z przedstawicielami parlamentu Uzbekistanu. W trakcie spotkania goście z Łotewskiego Uniwersytetu Rolniczego przedstawili program, dotyczący tzw. podwójnych dyplomów dla studentów z Uzbekistanu.
Nie będę rozpisywał się tutaj o kontrowersjach związanych z budową gazociągu Nord Stream 2, czy też spekulował na temat potencjalnych sankcji UE wobec Federacji Rosyjskiej w związku z ostatnim zatrzymaniem Aleksieja Nawalnego. Te tematy są silnie obecne w polskojęzycznych mediach. Zdumiewające natomiast jest to, że w polskim dyskursie publicystycznym pozostały praktycznie niezauważone ostatnie posunięcia Rosji w kierunku zacieśniania współpracy euroazjatyckiej. Patrząc przez pryzmat geopolityczny, ma to dla nas bowiem bardzo duże znaczenie.
Polska w Unii Europejskiej może stać się przysłowiowym adwokatem tych krajów, które dążą do dołączenia do Wspólnoty. Mowa tutaj przede wszystkim o Ukrainie, Gruzji, Armenii oraz Mołdawii – państwach kluczowych dla europejskiego programu Partnerstwa Wschodniego.
Prawie 70% Rosjan uznało rozbiory Polski przez Imperium Rosyjskie za słuszne, zaś aż 73% z nich jest zdania, że wejście Armii Czerwonej na terytorium II Rzeczypospolitej we wrześniu 1939 r. nie było agresją. Co dalej z dialogiem polsko-rosyjskim?
Kryzys polityczny na Ukrainie spowodowany unieważnieniem orzeczenia tamtejszego Sądu Konstytucyjnego, niesłabnące protesty na Białorusi oraz gorąca atmosfera wokół wyborów prezydenckich w Mołdawii – te wszystkie wydarzenia każą nam sądzić, że wydarzenia za wschodnią granicą Rzeczypospolitej w ostatnich dniach mocno przyspieszyły. Jak wpłyną one na sytuację geopolityczną w naszym bliskim sąsiedztwie? Tego na dzień dzisiejszy nie jesteśmy w stanie precyzyjnie ocenić. Powinniśmy jednak zastanowić się nad tym, jak na taką akcelerację wydarzeń prawidłowo zareagować.
Wszyscy chyba pamiętamy słynny termin „Basen Narodowy”, ukuty przez media dobrych kilka lat temu, jako komentarz do wydarzeń na Stadionie Narodowym. Inwestycja realizowana za ówczesnego premiera Donalda Tuska była pasmem niekończących się problemów. Deszczówka przedostająca się do pomieszczeń pod trybunami, wadliwie zamontowane schody kaskadowe czy nieotwierający się dach i zalana murawa – to tylko niektóre przykłady problemów, które pojawiały się wówczas na „Narodowym” regularnie.
