Prenumeruj „Gazetę Polską” z bezpłatną dostawą przez Paczkomat® InPost – już co tydzień, prosto do Twoich rąk. | >> SPRAWDŹ <<

Nasze serwisy:

Gazeta Polska Gazeta Polska Codziennie Nowe Państwo Filary Biznesu Albicla TV Republika Nasze Blogi VOD Gazeta Polska Poland Daily Kluby Gazety Polskiej

Wyszukiwanie

Jerzy Lubach

Jerzy Lubach

O autorze

Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.

350 artykuły

Opinie autora

Jerzy Lubach

Portret rusofoba

Szukając w rosyjskim internecie reakcji na spotkanie Biden–Putin, w gąszczu cyrylicy natknąłem się na pisaną alfabetem łacińskim znajomą nazwę – „Gazeta Polska Codziennie”. Gdy zacząłem śledzić uważniej, trafiłem na odsyłacze do równie mi znanego nazwiska – Jerzy Lubach. Okazało się, że jesteśmy uważnie śledzeni przez rosyjskich politologów, którzy bardzo szczegółowo omawiają linię programową pisma, a nawet tłumaczą i zamieszczają w całości liczne moje artykuły jako przykłady – tu cytat: „furiackiej rusofobii”.

Jerzy Lubach

Dialog z mordercą

Jak może facet od kilkudziesięciu lat obecny w polityce, były wiceprezydent i aktualny prezydent największego mocarstwa świata, zachowywać się jak dziecko we mgle? Stopień bezpłciowości jego obłej wypowiedzi po spotkaniu z prezydentem Rosji, którego sam kilka miesięcy temu nazwał publicznie mordercą, rokuje jak najgorzej gotowości Stanów Zjednoczonych na wyzwania, których i teraz nie brakuje, a w najbliższym czasie będą bez wątpienia narastać w obliczu oczywistej bezradności władz USA wobec bezczelności międzynarodowych bandytów. Co ma w tej sytuacji robić Polska? Jedno jest pewne: wyciskać z Amerykanów spełnianie dotychczasowych zobowiązań, zwłaszcza w sferze militarnej, bo głównym zadaniem musi być zbrojenie się na potęgę!

Jerzy Lubach

Rock me!

Porozumienie demiurga polskiej sceny politycznej Jarosława Kaczyńskiego z emocjonalnym gwiazdorem sceny rockowej Pawłem Kukizem mogłoby zaskakiwać, gdyby nie to, że lider Zjednoczonej Prawicy przyzwyczaił nas już do tego, że zaskakiwać lubi i umie. Obaj panowie umieją też czynić z ludzi swoich wyznawców, a tu wyraźnie nabrali wzajemnej sympatii, co wbrew pozorom jest w polityce ważne.

Jerzy Lubach

W kleszczach Rapallo 2

Nie, Rapallo 2 to nie nazwa kolejnego rosyjskiego rurociągu. Za rok będziemy obchodzili 100. rocznicę układu z Rapallo − umowy zawartej w tym włoskim mieście w 1922 r. pomiędzy Rosją Sowiecką a Rzeszą Niemiecką, można rzec umowy matki paktu Hitler−Stalin z sierpnia 1939 r. − uwieńczonego najazdem obu naszych sąsiadów na Polskę, Niemiec − 1, Sowietów zaś 17 września. Dziś wąsata marionetka Kremla ogłasza 17 września Dniem Jedności Narodowej Białorusi, a Putin świętuje wycofanie amerykańskiego weta wobec Nord Streamu 2 i jednocześnie próbuje sparaliżować budowę naszego Baltic Pipe. Jeszcze owocniejszej współpracy Niemiec i Rosji wadzi znowu, jak 100 lat temu, położona między nimi Polska, którą dla obopólnej korzyści trzeba by znowu zlikwidować. Rapallo 2 na naszych oczach nabiera coraz większego rozpędu...

Jerzy Lubach

O koniach

Nawet nie znając źródła, czyli „Nowych Aten” ks. Benedykta Chmielowskiego, większość rodaków posługuje się jego celną definicją: „Koń, jaki jest, każdy widzi”. Nie chciał on tracić czasu na opisy oczywistości.

Jerzy Lubach

Przeorientowanie sojuszów

Coraz bardziej wikłająca się sytuacja geopolityczna skłania do przemyślenia na nowo realności zawartych przez nas w ciągu minionego dwudziestolecia sojuszów polityczno-militarnych. Niebezpieczeństwo zbliża się do naszych granic od Wschodu coraz bardziej, a przemeblowanie całej strategii przez nową administrację amerykańską oraz pogłębiająca się bierność i bezradność wobec wszelkich wyzwań w państwach europejskich skłania ją do wzmożonej ostrożności w liczeniu na możliwości i chęci wsparcia nas przez dotychczasowych sojuszników w sytuacji skrajnie kryzysowej. A skoro tak, to trzeba myśleć o sojuszach bardziej realnych.

Jerzy Lubach

Vivat naród – czy narody?

To pytanie pojawia się po obejrzeniu hucznych obchodów 230. rocznicy Konstytucji 3 maja, po raz pierwszy świętowanej z udziałem głów kilku sąsiedzkich państw wchodzących niegdyś w skład I Rzeczypospolitej. Tych, którzy nie uważali w szkole na historii, może dziwić obecność prezydentów Łotwy i Estonii, więc przypomnijmy, że to były nasze ówczesne Inflanty, a związki z Polską są widoczne do dziś choćby w mieście słynnego estońskiego uniwersytetu w Tartu (podówczas Dorpat), który rozwinął się z uczelni założonej przez polskiego króla Stefana Batorego, nadającego też temu grodowi biało-czerwoną flagę miejską. „Vivat król, vivat naród, vivat wszystkie stany!” – wołano w uniesieniu 3 maja 1791 r. na ulicach Warszawy po uchwaleniu konstytucji. Czy dzisiejsze Ukraina, Litwa, Łotwa, Estonia i Mołdawia mogą i powinny także się poczuwać do pełnoprawnego dziedzictwa republikańskiego dorobku Rzeczypospolitej?

Jerzy Lubach

Obóz zdrady narodowej

Bliskość rocznicy Konstytucji 3 maja i obrad Sejmu nad Funduszem Odbudowy nasuwa analogie, choć nic w historii nie zdarza się tak samo. Nasi przodkowie podjęli desperacką próbę ratowania kraju, ale istniało też silne stronnictwo sprzeciwiające się reformom, upatrując w nich ograniczenia złotej wolności, czyli własnych złotych interesów.

Jerzy Lubach

Ten inny legion

Mamy piękną tradycję legionową, od Jana Henryka Dąbrowskiego, który trafił do naszego hymnu, po Józefa Piłsudskiego i jego „szarą piechotę”, wyrąbującą nam bagnetem niepodległość. Ale na terenie naszego kraju buszowały i inne legiony, organizowane przez okupantów, wspierające niemiecką III Rzeszę ze względów ideologicznych ochotnicze jednostki z Danii, Norwegii, Belgii, Holandii, Francji.

Jerzy Lubach

Niech na całym świecie wojna…

„... byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna” – powiada Dziennikarz w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego, a ponieważ ani sam autor, ani stworzona przez niego postać nie byli naiwnymi marzycielami, to zdanie musi brzmieć przewrotnie, zwłaszcza że zaledwie 13 lat później świat ogarnęła wielka wojna, jak ją wówczas nazywano, a o którą wszak modliło się wielu Polaków upatrujących w niej nadzieję na odrodzenie państwowości. Historycy twierdzą, że tak naprawdę nikt tej wojny nie chciał, a z drugiej strony w zmęczonej dostatkiem i bezideowością Europie panowało podskórnie oczekiwanie jakiegoś powszechnego wstrząsu, który wszystko zmieni. I zmienił.

Jerzy Lubach

Stan zagrożenia trwa!

Byłem nietypowym widzem filmu Ewy Stankiewicz „Stan zagrożenia”, bo sam jestem dokumentalistą, a katastrofa smoleńska tkwi jak bolesny kolec w sercu tak samo, jak przez dekady komunizmu prawda o zbrodni katyńskiej.

Jerzy Lubach

Miłosierdzie i diaboliada

Michaił Bułgakow w 1923 r. napisał „Diaboliadę”. Można tę nowelę uznać za pierwszy szkic do dzieła jego życia, albowiem i tu, i tam głównym wątkiem jest wmieszanie się w sowiecką rzeczywistość złej siły. Choć sam autor pesymistycznie oceniał szanse na publikację, to pierwsze podejście do tematu zła ukazało się drukiem w ostatnim roku życia Lenina (1924 r.), gdyż wówczas jeszcze bolszewicy nie ukrywali swych demonicznych fascynacji, publicznie rozważając stawianie pomników takim swoim patronom, jak Lucyfer, Kain czy Judasz.

Jerzy Lubach

Pustelnicy bez wiary?

Pustelnicy – czy chcielibyśmy nimi zostać? Przecież to nie oni budowali cywilizację zapewniającą nam dziś nieznane przez większość dziejów ludzkości luksusy. Doprawdy? Po upadku cywilizacji starożytnych aż do czasów pierwszej rewolucji przemysłowej w XVIII w. większości wynalazków dokonali… chrześcijańscy mnisi. A do dorobku starożytnej logiki, matematyki, fizyki dołożyli własne studia i odkrycia.

Jerzy Lubach

Filozofia w czasach zarazy

Wbrew temu, co każda epoka sądzi o sobie, wyjątkowość jej losów jest w dużym stopniu odczuciem skrajnie subiektywnym. Nam, dzieciom wieku XX, wydaje się np., że Holokaust jest zjawiskiem absolutnie unikatowym, podczas gdy każdy historyk wie, że zbrodni ludobójstwa było w dziejach ludzkości co niemiara. To samo dotyczy pandemii – zarazy nawiedzały nas cyklicznie, choć chyba żadna nie wywarła takiego wpływu na stan świadomości ludzkości, jak obecna.

Jerzy Lubach

Panowie, Irokezi i jurgieltnicy

Wolnoć Tomku w swoim domku – a figę z makiem! Okazuje się, że do urządzania Twojego domku pretendują jacyś inni panowie. Kiedyś wprost nazywali samych siebie rasą panów, a nas Irokezami. A co się robi z takimi dzikusami? Ano, najpierw odbiera się im miejsce do życia, a potem urządza to życie według własnych reguł dla własnego interesu. Takie wrażenie sprawia ostatnia fala narastających ataków na Polskę zza granicy, za którą ponoć mieszkają sami nasi przyjaciele. I właśnie po przyjacielsku nam radzą, żebyśmy zaniechali budowy megalotniska klasy światowej, fuzji Lotosu z Orlenem, budowy elektrowni jądrowych, jednym słowem wszelkich działań mogących postawić nasz kraj w rzędzie rozgrywających, a nie rozgrywanych.

Jerzy Lubach

Magnum delirium

To określenie na nazwanie swoich czasów ukuł wielki poeta rzymski Horacy, potępiając wynajmowanie tłuszczy przez rywali walczących o władzę nad ówczesnym światem. Wiedział, o czym mówi, bo sam brał udział w wojnie domowej po stronie Brutusa, republikańskiego zabójcy Cezara. W rezultacie stracił majątek i zajął się poezją, by w końcu stać się ulubieńcem zwycięskiego Oktawiana Augusta, który republikę zmienił w imperium cezarów sławione później przez Horacego. Jakimś sposobem wielkie delirium zamieniło się w złoty wiek. Może po prostu dlatego, że inaczej pisać nie było wolno? Wkrótce i nasze czasy można będzie jedynie wychwalać jako ukoronowanie całej historii ludzkości obwarowane totalną cenzurą nowej religii politpoprawności...

Jerzy Lubach

Rosyjska łycha w kaukaskim kotle

W początkach XX w. miały miejsce tzw. wojny bałkańskie, o których dziś pamiętają już tylko historycy, i wtedy to powstało pojęcie „bałkański kocioł”, bo reszta Europy nie bardzo się orientowała, kto z kim i o co się bije, dopóki nie wyjaśniły tego wszystkim wystrzały w jakimś zapadłym Sarajewie, które niespodziewanie wywołały I wojnę światową. W XXI w. z równym niezrozumieniem patrzymy na „kaukaski kocioł”, który wydaje się równie odległy i dla Europy nieważny, jak sto lat temu Bałkany. Tylko że od tamtej pory nauczyliśmy się, co to jest globalizacja i geopolityka, więc warto śledzić, kto i jaką wybuchową zupę w tym kotle pichci.

Jerzy Lubach

Święty patronem zbrodniarzy

Po 13 latach od zgłoszenia tej kandydatury przez „Związek Prawosławnych Obywateli zatwierdzono jako nowego patrona Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej św. Aleksandra Newskiego!”.

Jerzy Lubach

Ono – nowa mutacja, czyli zaraza sterowana

Szkoda, że Donald Trump nie czytał „Gazety Polskiej Codziennie”! Może by się zawczasu dowiedział, co z nim zamierza zrobić światowe lewactwo. Kiedy o tym pisałem w artykułach „Widmo znowu atakuje” czy „Taran”, publicyści niby-prawicowi, tzw. symetryści, wyśmiewali stawiane nie tylko wszak przez mnie diagnozy jako urojenia powodowane zoologicznym antykomunizmem w stylu spiskowej teorii dziejów. Jako studiujący kiedyś historię mogłem do woli przytaczać przykłady udanych spisków, choćby bolszewickiego, a i tak w odpowiedzi były zamiast argumentów szyderstwa. Co teraz, gdy amerykańska lewica sama przyznała się do obalenia prezydenta USA w wyniku precyzyjnie przygotowanego spisku w powiązaniu z bezkarnym sfałszowaniem wyborów?

Jerzy Lubach

Odczepcie się od Mongołów!

Różni wątpliwi „specjaliści” od Rosji często ględzą o mongolskim dziedzictwie w jej mentalności i współczesnej polityce Kremla. To popłuczyny po kiepsko przeczytanym Feliksie Konecznym i jego koncepcjach cywilizacji. Wszak były kraje, gdzie i bez udziału Mongołów zakorzeniła się imperialna skaza charakteru narodowego.

Poprzednia strona Następna strona