Nawrocki w wywiadzie dla #GP: Silna Polska liderem Europy i kluczowym sojusznikiem USA
Czytaj więcej w GP!
By Michał Józefaciuk - Senat Rzeczypospolitej Polskiej, CC BY-SA 3.0 pl, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3410726
Celem Biura było gromadzenie i przekazywanie opinii publicznej informacji na temat łamania w Polsce prawa przez władze państwowe oraz niesienie ofiarom represji pomocy prawnej, finansowej i lekarskiej. Przez ponad cztery lata udokumentowano kilkaset przypadków naruszania praw człowieka i obywatela. Organizowano pomoc dla poszkodowanych i starano się nagłaśniać każdą poszczególną sprawę. Biurem kierowali Zofia i Zbigniew Romaszewscy.
Po czerwcu’ 76 do KOR-u nieustannie zgłaszali się ludzie represjonowani przez aparat sprawiedliwości. Było ich tak wielu, że szybko stało się jasne, iż należy ustanowić zorganizowaną formę pomocy. Z Biurem współpracowała więc grupa prawników, do której należeli m.in. Aniela Steinsbergerowa, Andrzej Grabiński, Witold Lis-Olszewski, Jan Olszewski, Władysław Siła-Nowicki, Stanisław Szczuka, Jacek Taylor. Płacono grzywny za prześladowanych, wspierano zasiłkami tych, których wyrzucono z pracy. Sprawy, którymi zajmowało się biuro dotyczyło przede wszystkim zwolnień z pracy z powodów politycznych, rewizji, aresztowań, prób umieszczania w zakładach psychiatrycznych osób dla reżimu niewygodnych, pobić, a nawet zabójstw.
Zofia Romaszewska wspominała, że jednym z sukcesów Biura było doprowadzenie do procesu ówczesnego zastępcy PRL-owskiego prokuratora generalnego.
Jej zdaniem właśnie ta sprawa pokazała dobitnie ludziom zaangażowanym w działalność Biura Interwencyjnego, w jakim przepychu żyją PRL-owscy notable.
Informacje o konkretnych przypadkach zamieszczano w „Biuletynie Informacyjnym” Komitetu Samoobrony Społecznej KOR. Ponadto starano się, żeby wiadomości o represjach docierały poza granice Polski, m. in. za pośrednictwem Radia Wolna Europa.
W 1978 r. podziemna Niezależna Oficyna Wydawnicza opublikowała „Dokumenty bezprawia”, które były zestawieniem pierwszego etapu działań Biura Interwencyjnego.
W 1980 r. pracownicy Biura zorganizowali Komisję Helsińską i wysłali raport na konferencję praw człowieka w Madrycie, zawierający informacje dotyczące politycznych represji i szykan stosowanych przez władze PRL. Było to podsumowaniem dotychczasowych prac Biura, którego obowiązki przejęły regionalne komisje interwencyjne „Solidarności”.
Źródło: niezalezna.pl,dzieje.pl
Po czerwcu’ 76 do KOR-u nieustannie zgłaszali się ludzie represjonowani przez aparat sprawiedliwości. Było ich tak wielu, że szybko stało się jasne, iż należy ustanowić zorganizowaną formę pomocy. Z Biurem współpracowała więc grupa prawników, do której należeli m.in. Aniela Steinsbergerowa, Andrzej Grabiński, Witold Lis-Olszewski, Jan Olszewski, Władysław Siła-Nowicki, Stanisław Szczuka, Jacek Taylor. Płacono grzywny za prześladowanych, wspierano zasiłkami tych, których wyrzucono z pracy. Sprawy, którymi zajmowało się biuro dotyczyło przede wszystkim zwolnień z pracy z powodów politycznych, rewizji, aresztowań, prób umieszczania w zakładach psychiatrycznych osób dla reżimu niewygodnych, pobić, a nawet zabójstw.
Zofia Romaszewska wspominała, że jednym z sukcesów Biura było doprowadzenie do procesu ówczesnego zastępcy PRL-owskiego prokuratora generalnego.
Dowiedzieliśmy się, że gdzieś na Podlasiu zginęło kilkuletnie dziecko, zostało zastrzelone z broni myśliwskiej. Udało nam się ustalić, że zrobił to pod wpływem alkoholu ówczesny zastępca prokuratora generalnego. Doszło wówczas do procesu, to był nasz wielki sukces
Jej zdaniem właśnie ta sprawa pokazała dobitnie ludziom zaangażowanym w działalność Biura Interwencyjnego, w jakim przepychu żyją PRL-owscy notable.
Informacje o konkretnych przypadkach zamieszczano w „Biuletynie Informacyjnym” Komitetu Samoobrony Społecznej KOR. Ponadto starano się, żeby wiadomości o represjach docierały poza granice Polski, m. in. za pośrednictwem Radia Wolna Europa.
W 1978 r. podziemna Niezależna Oficyna Wydawnicza opublikowała „Dokumenty bezprawia”, które były zestawieniem pierwszego etapu działań Biura Interwencyjnego.
W 1980 r. pracownicy Biura zorganizowali Komisję Helsińską i wysłali raport na konferencję praw człowieka w Madrycie, zawierający informacje dotyczące politycznych represji i szykan stosowanych przez władze PRL. Było to podsumowaniem dotychczasowych prac Biura, którego obowiązki przejęły regionalne komisje interwencyjne „Solidarności”.
Źródło: niezalezna.pl,dzieje.pl
Zobacz więcej
Niezależna TOP
