Koszulka "RUDA WRONA ORŁA NIE POKONA" TYLKO U NAS!
Zamów już TERAZ!
HENRYK PRZONDZIONO
Stało się to z rozkazu króla czeskiego Wacława IV, który wspierał Jana Husa i chciał osadzić heretyka arcybiskupstwie praskim. Mocny sprzeciw Jana Nepomucena sprowadził na niego tortury i wreszcie śmierć w wodach Wełtawy. Kanonizowany w XVIII wieku św. Jana Nepomucen jest patronem Czech.
Pierwsze informacje o Janie Nepomucenie pochodzą z roku 1370. Jest wtedy klerykiem i notariuszem kurii arcybiskupiej w Pradze. Dziesięć lat później zostaje wyświęcony i otrzymuje probostwo św. Galla. Studiuje w Pradze, Padwie oraz Bolonii i już jako doktor prawa wraca do Pragi, gdzie czeka na niego nominacja na wikariusza generalnego i kanonika w praskiej katedrze św. Wita. Ksiądz Jan zostaje w ten sposób drugą, po arcybiskupie, osobą w archidiecezji.
Wacław IV Luksemburczyk, panujący wówczas w Czechach, niechętny Stolicy Apostolskiej, był protektorem Jana Husa i jego herezji. Chcąc umniejszyć władzę arcybiskupa postanowił z części archidiecezji praskiej utworzyć nowe biskupstwo, na którego czele stanąłby Hus. W obronie arcybiskupstwa stanął Jan Nepomucen. Wysłał do króla wiele listów protestacyjne, rzucił klątwę na wicekanclerza królewskiego za publiczne bluźnierstwa i wyszydzanie wiary katolickiej. Luksemburczyk zaproponował arcybiskupowi zgodę i pokój, zapraszając go wraz z całą kapitułą na dwór. Gdy tylko przybyli, kazał aresztować księdza Jana, prałata Mikołaja Pruchnika i prałata Wacława Knoblocha. Pod wieczór wypuszczono Knoblocha, ale Jana i Mikołaja poddano torturom. Księdza Mikołaja wkrótce zwolniono po przysięgą, że nikomu nie powie o tym, co go spotkało. Król Wacław „skupił się” na Janie Nepomucenie i sam uczestniczył w okrutnych torturach księdza. 20 marca 1393 r. umierającego wikariusza wrzucono do Wełtawy. Jego ciało odnaleziono po niemal miesiącu i pochowano w grobowcu, w podziemiach praskiej katedry.
50 lat później historyk austriacki Tomasz Ebendorfer podał wiadomość, że Jan Nepomucen zginął w obronie tajemnicy spowiedzi (do złamania której miał go nakłaniać król) jako spowiednik królowej Joanny. Ta wersja, o wiele bardziej romantyczna, jest częściej przestawiana w literaturze, sztuce czy przewodnikach po Pradze.
Po śmierci króla Wacława IV kult Jana Nepomucena rozszerzał się coraz bardziej. W roku 1729 kanonizacji św. Jana Nepomucena dokonał papież Benedykt XIII.
Źródło: opoka.org.pl,kościół.wiara.pl
Pierwsze informacje o Janie Nepomucenie pochodzą z roku 1370. Jest wtedy klerykiem i notariuszem kurii arcybiskupiej w Pradze. Dziesięć lat później zostaje wyświęcony i otrzymuje probostwo św. Galla. Studiuje w Pradze, Padwie oraz Bolonii i już jako doktor prawa wraca do Pragi, gdzie czeka na niego nominacja na wikariusza generalnego i kanonika w praskiej katedrze św. Wita. Ksiądz Jan zostaje w ten sposób drugą, po arcybiskupie, osobą w archidiecezji.
Wacław IV Luksemburczyk, panujący wówczas w Czechach, niechętny Stolicy Apostolskiej, był protektorem Jana Husa i jego herezji. Chcąc umniejszyć władzę arcybiskupa postanowił z części archidiecezji praskiej utworzyć nowe biskupstwo, na którego czele stanąłby Hus. W obronie arcybiskupstwa stanął Jan Nepomucen. Wysłał do króla wiele listów protestacyjne, rzucił klątwę na wicekanclerza królewskiego za publiczne bluźnierstwa i wyszydzanie wiary katolickiej. Luksemburczyk zaproponował arcybiskupowi zgodę i pokój, zapraszając go wraz z całą kapitułą na dwór. Gdy tylko przybyli, kazał aresztować księdza Jana, prałata Mikołaja Pruchnika i prałata Wacława Knoblocha. Pod wieczór wypuszczono Knoblocha, ale Jana i Mikołaja poddano torturom. Księdza Mikołaja wkrótce zwolniono po przysięgą, że nikomu nie powie o tym, co go spotkało. Król Wacław „skupił się” na Janie Nepomucenie i sam uczestniczył w okrutnych torturach księdza. 20 marca 1393 r. umierającego wikariusza wrzucono do Wełtawy. Jego ciało odnaleziono po niemal miesiącu i pochowano w grobowcu, w podziemiach praskiej katedry.
50 lat później historyk austriacki Tomasz Ebendorfer podał wiadomość, że Jan Nepomucen zginął w obronie tajemnicy spowiedzi (do złamania której miał go nakłaniać król) jako spowiednik królowej Joanny. Ta wersja, o wiele bardziej romantyczna, jest częściej przestawiana w literaturze, sztuce czy przewodnikach po Pradze.
Po śmierci króla Wacława IV kult Jana Nepomucena rozszerzał się coraz bardziej. W roku 1729 kanonizacji św. Jana Nepomucena dokonał papież Benedykt XIII.
Źródło: opoka.org.pl,kościół.wiara.pl
Zobacz więcej
Niezależna TOP
