Wsparcie dla mediów Strefy Wolnego Słowa jest niezmiernie ważne! Razem ratujmy niezależne media!
Wspieram TERAZ »
bialykruk.pl
W sobotę, 22 października, Antoni Macierewicz otrzyma w Krakowie Nagrodę im. Kazimierza Odnowiciela „Patriota roku 2016”. A kilka dni temu w księgarniach pojawił się wybór publicystyki środowiska czasopisma „Głos” z lat 1977–1989 pt. „Głos niepodległości”. Mamy zatem niezwykłą okazję, by przyjrzeć się drodze i oddziaływaniu jednego z najważniejszych środowisk politycznych ostatniego półwiecza. Środowiska, którego liderem od początku był dzisiejszy minister obrony narodowej.
„Głos” był niezależnym pismem społeczno-politycznym powstałym w kręgach, które po strajkach czerwcowych roku 1976 podjęły akcję pomocy prześladowanym i współtworzyły Komitet Obrony Robotników oraz niepodległościowy nurt polskiej opozycji. O jego obliczu decydowało harcerskie środowisko Antoniego Macierewicza, redaktora naczelnego „Głosu”, i Piotra Naimskiego, choć w pracach nad pismem uczestniczyli na początku także Adam Michnik oraz Seweryn Blumsztajn, Jacek Kuroń, Jan Józef Lipski, Wojciech Onyszkiewicz i Zbigniew Romaszewski. Środowisko Antoniego Macierewicza od początku stało w kontrze wobec pomysłów Kuronia i Michnika, szukających porozumienia z Moskwą ponad głowami PZPR-u. „Głos”, piórami Jarosława Kaczyńskiego, Marcina Gugulskiego, Jakuba Karpińskiego, Antoniego Macierewicza, Piotra Naimskiego i Jana Olszewskiego, wpisywał się w nurt polskiej tradycji niepodległościowej. Z czasem jego publicystyka zyskała też wyraźny rys zaczerpnięty z nauki społecznej Kościoła katolickiego.
Macierewicz, rocznik 1948, o rok młodszy od ks. Jerzego Popiełuszki, o rok starszy od Jarosława Kaczyńskiego, zbiera dziś plon swojej nieugiętej postawy. Pokolenie Solidarności wreszcie dało Polsce wolność. Zwycięstwo tego pokolenia – zamordowane 13 grudnia 1981 r. i ukradzione w roku 1989 – wypełniło się wreszcie w 2015 r.
Odwołanie się w tytule niniejszego tekstu do słynnego traktatu politycznego z połowy XVIII w. nie jest przypadkowe. W środowisku „Głosu”, którym zawiadywał od początku Antoni Macierewicz, wytyczono realistyczną drogę, jaką powinna pójść Polska, by stać się krajem suwerennym. To Kuroń i Michnik nie mieli racji. Rację mieli Macierewicz i Naimski.
Macierewicz przeszedł do historii po raz pierwszy, tworząc KOR. Po raz drugi może się zapisać na jej kartach w chwili, w której w Polsce wyląduje na stałe pierwszy amerykański batalion. Przełamanie umów jałtańskich – nikt o tym w PRL-u nawet nie marzył. Mamy szczęście żyć w dobrych dla Polski czasach.
Teksty do zbioru „Głos niepodległości” zebrała i opracowała Justyna Błażejowska. Wstęp napisał prof. Ryszard Terlecki. Wręczenie nagrody Antoniemu Macierewiczowi odbędzie się w Operze Krakowskiej. Będzie finałem II Dnia Patrioty, wydarzenia, w którym w serii paneli wezmą udział m.in. prof. Andrzej Nowak, Adam Bujak, Małgorzata Wassermann i Krzysztof Masłoń. W programie ponadto koncert patriotyczny Polskiej Opery Kameralnej, który poprowadzi słynny polski bas Kazimierz Kowalski. Transmisję gali w Operze Krakowskiej na żywo przeprowadzi telewizja Republika. Patronat nad wydarzeniem objęła „Gazeta Polska Codziennie”.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
„Głos” był niezależnym pismem społeczno-politycznym powstałym w kręgach, które po strajkach czerwcowych roku 1976 podjęły akcję pomocy prześladowanym i współtworzyły Komitet Obrony Robotników oraz niepodległościowy nurt polskiej opozycji. O jego obliczu decydowało harcerskie środowisko Antoniego Macierewicza, redaktora naczelnego „Głosu”, i Piotra Naimskiego, choć w pracach nad pismem uczestniczyli na początku także Adam Michnik oraz Seweryn Blumsztajn, Jacek Kuroń, Jan Józef Lipski, Wojciech Onyszkiewicz i Zbigniew Romaszewski. Środowisko Antoniego Macierewicza od początku stało w kontrze wobec pomysłów Kuronia i Michnika, szukających porozumienia z Moskwą ponad głowami PZPR-u. „Głos”, piórami Jarosława Kaczyńskiego, Marcina Gugulskiego, Jakuba Karpińskiego, Antoniego Macierewicza, Piotra Naimskiego i Jana Olszewskiego, wpisywał się w nurt polskiej tradycji niepodległościowej. Z czasem jego publicystyka zyskała też wyraźny rys zaczerpnięty z nauki społecznej Kościoła katolickiego.
Macierewicz, rocznik 1948, o rok młodszy od ks. Jerzego Popiełuszki, o rok starszy od Jarosława Kaczyńskiego, zbiera dziś plon swojej nieugiętej postawy. Pokolenie Solidarności wreszcie dało Polsce wolność. Zwycięstwo tego pokolenia – zamordowane 13 grudnia 1981 r. i ukradzione w roku 1989 – wypełniło się wreszcie w 2015 r.
Odwołanie się w tytule niniejszego tekstu do słynnego traktatu politycznego z połowy XVIII w. nie jest przypadkowe. W środowisku „Głosu”, którym zawiadywał od początku Antoni Macierewicz, wytyczono realistyczną drogę, jaką powinna pójść Polska, by stać się krajem suwerennym. To Kuroń i Michnik nie mieli racji. Rację mieli Macierewicz i Naimski.
Macierewicz przeszedł do historii po raz pierwszy, tworząc KOR. Po raz drugi może się zapisać na jej kartach w chwili, w której w Polsce wyląduje na stałe pierwszy amerykański batalion. Przełamanie umów jałtańskich – nikt o tym w PRL-u nawet nie marzył. Mamy szczęście żyć w dobrych dla Polski czasach.
Teksty do zbioru „Głos niepodległości” zebrała i opracowała Justyna Błażejowska. Wstęp napisał prof. Ryszard Terlecki. Wręczenie nagrody Antoniemu Macierewiczowi odbędzie się w Operze Krakowskiej. Będzie finałem II Dnia Patrioty, wydarzenia, w którym w serii paneli wezmą udział m.in. prof. Andrzej Nowak, Adam Bujak, Małgorzata Wassermann i Krzysztof Masłoń. W programie ponadto koncert patriotyczny Polskiej Opery Kameralnej, który poprowadzi słynny polski bas Kazimierz Kowalski. Transmisję gali w Operze Krakowskiej na żywo przeprowadzi telewizja Republika. Patronat nad wydarzeniem objęła „Gazeta Polska Codziennie”.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
Zobacz więcej
Niezależna TOP
