20 maja 1792 roku poświęcono świeżo założony cmentarz warszawski. Tego samego dnia położono kamień węgielny pod świątynię św. Karola Boromeusza. Dziś, po 224 latach, Powązki są pomnikiem historii, który na trwale wpisał się w dzieje naszego kraju i stolicy.
Najpiękniejsza nekropolia Warszawy została założona 4 listopada 1790 r. na działce przekazanej przez rodzinę Szymanowskich. Poświęcono ją dwa lata później, 20 maja; cmentarz był już wówczas otoczony murem i użytkowany. Miał służyć trzem parafiom: św. Jana, św. Andrzeja i Najświętszej Marii Panny, a ponieważ wzorowano go na założeniach włoskich, był od nich oddalony. Zakończono wówczas również budowę katakumb, a w 1973 r. kościoła św. Karola Boromeusza, który ufundował król Stanisław August. Obie te budowle zaprojektował Dominik Merlini. Początkowo obszar cmentarza liczył ok. 3 ha, ale wielokrotnie powiększany doszedł do obecnych 43 ha, co odpowiada powierzchni Watykanu.
Na Powązkach
pochowano ok. miliona osób, w tym bardzo wielu znanych i zasłużonych Polaków i Polek. Leżą tu m.in.: żołnierze powstań narodowych od Insurekcji Kościuszkowskiej do Powstania Warszawskiego, działacze niepodległościowi, wybitni pisarze, poeci, uczeni, artyści, myśliciele, lekarze, prawnicy, duchowni.
Źródło: Stanisław Szenic,dzieje.pl
MŁ