Pospolite ruszenie
Nie wiem, czy pospolite ruszenie w sprawie CPK wpłynie na rządzących (Państwo wiedzą już na pewno trochę więcej), nie wiem też, czy akcja ta odniesie skutek, trzeba jednak przyznać, że to, co dzieje się w polskich mediach społecznościowych, robi wielkie wrażenie.
PiS stracił władzę, jako opozycja napotyka co chwila na zgoła niedemokratyczne przeszkody, tymczasem nagle jedna z kluczowych myśli przewodnich tej partii lśnić zaczyna nowym blaskiem. I dzieje się to całkiem poza podziałami partyjnymi, ponieważ tę rzekomo przeskalowaną i imperialną inwestycję popierają i politycy razem, i tłum ekspertów i dziennikarzy, a nawet kilku kompletnie zdawałoby się betonowych sympatyków Tuska i Platformy w tej sprawie pozwala sobie na krytykę, że nie na to (czyli sabotowanie i wygaszanie inwestycji) głosowało. Równocześnie trwa w mediach debata, w której widzimy uderzającą asymetrię: gdyby po jednej stronie posadzić, dajmy na to, 14-letniego lewaka, a po drugiej szanowanego rządowego doradcę z doświadczeniem w branży i tytułem, zapewne ten pierwszy „mówiłby Horałą” i zaskoczyłby wszystkich serią argumentów i dziesiątkami liczb – tak dobrze w narodzie rozchodzą się analizy i opracowania. I tylko do części polityków i ich zaplecza to nie dociera, powtarzają więc jak mantrę: nie potrzebujemy – nie stać nas – nie potrzebujemy…W tych bzdurach ścigają się wyznaczeni do zaorania projektu jego formalni budowniczowie, swoje dokłada premier, a ministrowie robią mu chórki. I znów to samo, za daleko, za drogo, rozbudujmy Okęcie (gdzie? Na Ursynowie?), rozbudujmy Modlin, wszystko, tylko nie CPK. Być może nerwy puściły i inwestorom, którzy chcieliby zarobić na budowie, a potem na samym lotnisku, i ktoś profesjonalnie zorkiestrował ten społeczny sprzeciw. Nawet jeśli, to chwała mu za to. Co więcej, mam nadzieję, że tym bardziej z atomem nie pójdzie niszczycielom z Platformy tak łatwo.
Źródło: Gazeta Polska
