Chińska zbroja z papieru
Choć wynalazek papieru przypisuje się chińskiemu eunuchowi Cai Lunowi, ok. 107 roku n.e., to w chińskich grobowcach natrafiono na jeszcze starsze papierowe ślady. Papier był przełomowym wynalazkiem, zapewniał bardziej praktyczną powierzchnię do pisania niż bambus, drewno czy jedwab. Ale Chińczycy poszli o krok dalej – użyli go do stworzenia zaskakująco mocnej i wytrzymałej zbroi.
W Państwie Środka trwała swoista walka na pomysłowe materiały nadające się do ochrony żołnierzy – począwszy od skorupy żółwia, brązu, kamienia, skóry czy wreszcie stali. Zwykle zbroje wykonane były z małych, kwadratowych lub prostokątnych elementów, zachodzących na siebie jak rybie łuski, aby zapewnić optymalną ochronę podczas działań wojennych. W magazynie „Hand Papermaking” Peter Dekker opisał papierową zbroję przypominając, że najwcześniejsza wzmianka o tego rodzaju pancerzu pochodzi z czasów dynastii Tang (618-907 n.e.). Podobno wynalazł ją niejaki Shang Suiding, aby pomóc cywilom w obronie podczas wojny. Źródła historyczne twierdzą, że gubernator He-Dong wyposażył tysiąc żołnierzy w zbroje z plisowanego papieru. Papierowa zbroja z okresu Tang była wykonana ze złożonych arkuszy papieru, a w prowincji An-hui, słynącej z produkcji papieru, robiono je z trójkątnych papierowych łusek. Najbardziej szczegółowy opis znajduje się w „Traktacie o gotowości wojskowej” z 1621 roku, w którym dowódca marynarki wojennej Mao Yuanyi wyjaśniał, że dla żołnierzy na południu „najlepszym wyborem dla piechoty jest papierowa zbroja zmieszana z różnymi jedwab i sukno”. Za sprawdzenie skuteczności papierowej zbroi wzięli się swego czasu telewizyjni „pogromcy mitów”. Okazało się, że chroni ona skutecznie przeciw mieczom, strzałom i kulom z muszkietów. Niestety pokonały ją kule karabinowe.
Źródło: niezależna.pl; ancient-originis.net
