Maciej Kożuszek

Przeszliśmy od: „Nie masz żadnych kart” czy: „Nie zaczyna się wojny, której nie można wygrać” wypowiedzianych w stronę Zełenskiego, do: „Ukraina może odzyskać terytoria, a być może pójść dalej”. Od zaproszenia Putina do przejażdżki „bestią”, do nazwania Rosji „papierowym tygrysem”. Donald (ten drugi) się wściekł, ale za tą zmianą stoją nie tylko emocje, lecz także głębsza rachuba strategiczna.

Podjęta przez Donalda Trumpa w zeszłym tygodniu decyzja o 90-dniowym zawieszeniu części ceł pokazuje wewnętrzną walkę w koalicji, która wyniosła go po raz drugi do władzy. Z jednej strony mamy stronnictwo Muska – nastawione bardziej wolnorynkowo, z drugiej Petera Navarro, zwolennika głębokiej reorientacji amerykańskiej gospodarki.

Propalestyńskie protesty, które rozlały się na uniwersytetach w całym kraju, są nie tylko ogromnym problemem dla Joego Bidena, ale też kolejnym przejawem konsekwencji przejęcia przez radykalną lewicę elitarnych instytucji wyższej edukacji.

„Nie ma przymusowej relokacji”, „Polska nie przyjmie żadnego migranta” – semantyczne wygibasy i prawne kruczki stały się zasadą dyskusji o pakcie migracyjnym. Historia jednak pokazuje, że chaos komunikacyjny i niejasne prawo to idealne środowisko dla Komisji Europejskiej, która uzyska możliwość robienia tego, co od początku planowała - pisze w "Gazecie Polskiej" red. Maciej Kożuszek.