21 kwietnia 1920 r. w Warszawie podpisano tajną polsko-ukraińską umowę międzyrządową, nazywaną umową warszawską lub umową Piłsudski-Petlura. Polacy uznali niezawisłość Ukrainy i jej władz – Dyrektoriatu z Semenem Petlurą na czele. Granicę między krajami miała wyznaczać dawna granica między Rosją i Austro-Węgrami. Rząd polski uznał w niej istnienie Ukraińskiej Republiki Ludowej, rezygnował też z roszczeń do ziem sięgających granicy Polski z 1772. Z kolei Ukraina godziła się na granicę polsko-ukraińską na Zbruczu i przecinającą Wołyń na wschód od Zdołbunowa, aż na północ do linii Prypeci. Równe i Krzemieniec zostawało po stronie polskiej. Rząd ukraiński zrzekał się terenów leżących na zachód od określonej w umowie linii granicznej.
Oba kraje zobowiązały się do niezawierania umów międzynarodowych skierowanych przeciw sobie oraz gwarantowały prawa ukraińskiej ludności w Polsce i polskiej na Ukrainie. Ze strony polskiej umowę podpisał przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych Jan Dąbski, ze strony ukraińskiej jego ministerialny odpowiednik, Andrij Liwycki, przewodniczący delegacji skierowanej na rozmowy z Polską, które toczyły się od jesieni 1919 r.
Częścią umowy była konwencja wojskowa z 24 kwietnia 1920 r., podpisana przez ukraińskiego generała Wołodymyra Sinklera i najbliższego współpracownika Józefa Piłsudskiego Walerego Sławka, pełnomocnika Naczelnego Wodza. Zainicjowała ona współpracę militarną obu krajów przeciw bolszewickim wojskom na terytorium Ukrainy. Obie umowy były tajne, z wyjątkiem opublikowanego w „Monitorze Polskim” aktu uznania państwowego Ukraińskiej Republiki Ludowej i Dyrektoriatu Petlury jako rządu Ukrainy.
Źródło: niezalezna.pl
#Petlura
#Piłsudski
#tajne
#porozumienie
MŁ