16 sierpnia 1941 roku ludowy komisarz obrony Józef Stalin wydał rozkaz nr 270 Kwatery Głównej Najwyższego Dowództwa, który nakazywał żołnierzom i komisarzom Armii Czerwonej walczyć do końca pod groźbą śmierci dla nich oraz kary pozbawienia wolności dla ich rodzin.
Rozkaz zapowiadał ostre represje wobec dezerterów, panikarzy, tchórzy, zdrajców lub wszystkich, którzy nie wykonają rozkazu „utrzymać się lub zginąć”.
Żołnierzy i ich dowódców zobowiązano do likwidacji tych, którzy poddają się wrogowi lub cofają, więc dość szybko rozpoczęły się egzekucje generałów, oficerów i żołnierzy.
Najważniejsze punkty rozkazu nr 270 to:
Każdy, kto usuwa dystynkcje w czasie bitwy i poddaje się, powinien być uznany za dezertera, którego rodzina zostanie aresztowana, jako rodzina łamiącego przysięgę wojskową i zdrajcy ojczyzny. Tacy dezerterzy mają być rozstrzeliwani na miejscu.
Wszyscy, którzy znaleźli się w okrążeniu, mają walczyć do ostatka i próbować dotrzeć do własnych linii. Ci, którzy wybrali poddanie się, powinni być zlikwidowani za pomocą wszelkich środków, zaś ich rodziny pozbawione zasiłków i pomocy państwa.
Dzielnych i odważnych nagradzać bardziej wydatnie.
Rozkaz ma być odczytany przed kompaniami, dywizjonami i bateriami.
Rozkaz został podpisany przez Stalina, Mołotowa oraz marszałków ZSRR – Budionnego, Woroszyłowa, Timoszenkę, Szaposznikowa i gen. Żukowa.
Źródło: dzieje.pl
#Czerwona
#Stalin Armia
#rozkaz 270
MŁ