Politycy dużo mówią, starając się jak najmniej powiedzieć. Zadawanie zaś im pytań uważają za obrazę, chyba że owe pytania zostały wcześniej ocenzurowane i zaakceptowane. Wydaje się też, że uważają Polaków za durniów, tymczasem wystarczy dość średnia inteligencja (pracująca), żeby odpowiedzieć na pytanie, w czyim interesie działał rząd Tuska. Bezmyślny chwalca powie, że w interesie ogólnonarodowym – bo przecież budował drogi, otwierał orliki i zapewniał ciepłą wodę w kranach. Ale to robi każdy rząd. Zapytajmy zatem o konkrety w dokonaniach rządu Tuska-Pawlaka. W czyim interesie – posłużę się tu listą dziesięciu pytań posłów Tomasza Poręby oraz Jacka Saryusza-Wolskiego – zrezygnowano z instalacji amerykańskiej tarczy antyrakietowej, dlaczego umorzono miliardowy dług Gazpromu i zaakceptowano z nim umowę całkowicie uzależniającą Polskę od rosyjskiej energii do 2037 roku, z jakiego powodu nie zablokowano gazociągu Nord Stream, a zablokowano Baltic Pipe, oraz dlaczego chciano sprzedać rafinerię Możejki i grupę Lotos Rosjanom? Jakie racje stały za ograniczaniem wydatków na wojsko i likwidowaniem jednostek wojskowych na wschodzie, i wreszcie jaki był powód udostępnienia danych białoruskich opozycjonistów siepaczom Łukaszenki? Osobną sprawą jest oddanie śledztwa smoleńskiego w ręce Rosjan. To gorzej niż błąd, to zbrodnia. Można oczywiście stawiać w polityce na alians z jakimś mocarstwem, tyle że musi on dawać korzyści dwustronne. A kto tu był wyłącznym beneficjentem? Może przed wysokim Sejmem „ich człowiek w Warszawie” zechce obronić swoje racje. Choć moim zdaniem właściwszy byłby Trybunał Stanu. Swoją drogą warto byłoby zapytać o osobisty zysk. Jakie korzyści uzyskali przywódcy 40-milionowego kraju za ewidentną zdradę? Jeśli tylko posady w Brukseli i Berlinie, to marnie negocjowali, bo przecież nie będziemy rozmawiać z dżentelmenami o pieniądzach. O ile są dżentelmenami.
Źródło: Gazeta Polska
