Czy powtórzyłby to wezwanie obecnie, po tym, co w ciągu ostatniego stulecia zrobiły ideologie i systemy odrzucające chrześcijaństwo i nadzieję eschatologiczną? Kogo nazwałby trucicielem? Czy o. Maksymiliana Kolbego, matkę Teresę i św. Jana Pawła II, czy Lenina, Stalina i Hitlera? Kto tak naprawdę jest wierny i ziemi, i niebu? Chrześcijaństwo nie tylko nie deprecjonuje godnych ziemskich nadziei, ale wprowadza w nie ład i włącza je w perspektywę królestwa Bożego. Jednak ostrzega przed skłonnością do absolutyzowania wartości skończonych oraz przed myśleniem utopijnym i pokusą budowania raju na ziemi. „Ukazując kruchość świata i jego strachów, nadzieja chrześcijańska wyzwala chrześcijan od obsesji tego świata. Wolność od takiej obsesji jest podstawowym warunkiem przemiany świata” (ks. Józef Tischner).
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
