Zdobycie Bastylii – mit francuskiej rewolucji

14 lipca 1789 roku tłum paryski ruszył na więzienie królewskie mieszczące się w Bastylii. W owym czasie, ten symbol „ucisku”, więził w swych murach zaledwie kilku więźniów – czterech fałszerzy, hrabiego oskarżonego o kazirodztwo i dwóch szaleńców. Pilnowało ich 135 żołnierzy, 4 kluczników i królewski zarządca Bastylii, markiz Bernard René de Launay. Dysponowali zaledwie piętnastoma przestarzałymi działami, minimalnymi zapasami prochu i żywności. Nie było mowy o długotrwałym stawianiu oporu, zresztą żołnierze – w większości starcy i kaleki wojenne – zbytnio się do tego nie kwapili. 

Bastylię obległ tłum, a wojska przysłane przez króla, przeszły natychmiast na stronę rewolucjonistów. De Launay ogłosił kapitulację, wcześniej odbierając przyrzeczenie, że żołnierze z twierdzy zostaną puszczeni wolno. Ale kiedy tylko otworzono bramy, podburzeni przez prowodyrów ludzie rzucili się na załogę więzienia. Ścięto im głowy, które na pikach poniesiono pod Palais Royal. Z tryumfem uwolniono fałszerzy, hrabiego i dwóch wariatów. 

Rewolucja dopiero się zaczynała…

Dzień zdobycia Bastylii jest we Francji świętem narodowym.

 

Źródło: niezalezna.pl

#Bastylii #zdobycie #francuska #rewolucja