Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Poglądy patriarchy Cyryla na temat wojny w Ukrainie to herezja. Teologowie prawosławni - przynajmniej ta ich część, która niezależna jest od Moskwy - mówią o tym od dawna. Dobrze, że teraz dokładnie to samo powiedział o nich prefekt watykańskiej Dykasterii ds. Jedności Chrześcijan kard. Kurt Koch.
Wojna Putina to nie jest tylko wojna z Ukrainą. Zagrożenie obejmuje zaś nie tylko kraje, które niegdyś należały do Związku Sowieckiego (czy wcześniej carskiej Rosji). Władimir Putin nie ukrywa, że jego celem jest (od)budowa imperium, a nawet jego poszerzenie.
To już sto dni. Sto dni chwały bohaterów, śmierci niewinnych, zniszczenia. Sto dni wielkiej walki nie tylko o wolność Ukrainy, ale także o przyszłość wolnego świata. To niełatwy czas, bo w nim wiele opinii musi zostać zweryfikowanych, a wiele sojuszy zerwanych.
Wbrew temu, co niekiedy słyszymy, to nie jest tylko problem katolicki, lecz szerzej – problem różnych wyznań chrześcijańskich. Chodzi o nadużycia seksualne wobec małoletnich. Powstają kolejne uczciwe raporty, które są potężnym problemem dla Kościołów, i niemal każde wyznanie będzie musiało się z nimi zmierzyć.
Nigdy nie ukrywałem, że jestem zwolennikiem tzw. bezwarunkowego dochodu podstawowego, określanego niekiedy mianem dochodu obywatelskiego. I właśnie dlatego cieszę się, że tego rodzaju, pilotażowy i testowy projekt zostanie uruchomiony obecnie w Polsce w najbiedniejszych gminach przy granicy z Rosją.
Jeśli ktoś miał nadzieję, że u patriarchy Cyryla cokolwiek się zmieniło, to spieszę zapewnić, że nie. W Moskwie bez zmian. Cyryl zapewnia, że Rosja z nikim nie chce walczyć, że jest narodem pokojowym, a Unia Europejska, która chce go ukarać za putinowską propagandę, w istocie atakuje religię.
Chciałoby się rzec – nareszcie! Komisja Europejska planuje objąć sankcjami patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla. Ma on mieć zakaz wjazdu do Unii Europejskiej, a jego majątek ma być traktowany jak majątek innych rosyjskich oligarchów.
Rosja nie ustaje w groźbach. Ostatnio coraz częściej na jej ustach pojawia się ostrzeżenie przed zagładą atomową. Ostrzeżenie, które ubrane jest w religijne slogany.
Patriarsze Bartłomiejowi przyjazd do Polski po zaproszeniu przez prezydenta RP Andrzeja Dudę zajął tydzień. Papież został do Polski zaproszony już trzy tygodnie temu i nic. Nic też nie wynika z „rozważań” na temat pielgrzymki do Kijowa, gdzie Franciszka zaproszono już dawno.
To jeden z najtrudniejszych dni w roku. Dzień, w którym wszystkie założenia normalnej, zdrowej religijności, myślenia o absolutach i Absolucie ulega zawieszeniu. Wielki Piątek to przecież dla chrześcijan dzień, w którym Bóg umiera na krzyżu.
Ofensywa „dyplomatyczna” Watykanu trwa. Od kilku dni sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kardynał Pietro Parolin regularnie się kompromituje. I choć trwają próby jego obrony, to nic a nic to nie pomaga.
Są spotkania, których nie da się zapomnieć i słowa, które naprawdę zostają na zawsze. Słowa, które pokazują, że miłość jest silniejsza niż śmierć i nienawiść.
Realizm polityków, którzy odmawiają szybkiej ścieżki przyjęcia Ukrainy do Unii Europejskiej i embarga na rosyjską ropę i gaz, ma kolor krwi dzieci zabijanych w czasie bombardowań. Może jestem romantykiem, a może po prostu uważam, że polityka powinna jednak opierać się na pewnych zupełnie podstawowych normach moralnych. Niezależnie od powodu nie potrafię się pogodzić z zimnym realizmem części (nie tylko, ale głównie zachodnich) środowisk politycznych. Dlaczego?
To, jak rozgrywana jest (bo mam nadzieję, że nie daje się rozgrywać) przez Rosję dyplomacja Stolicy Apostolskiej, przechodzi ludzkie pojęcie. Rozumiem, że dyplomaci muszą się spotykać i rozmawiać, ale nie rozumiem tego, że Stolica Apostolska - przez konkretny brak informacji czy choćby odcięcia się od słów, jakie podaje propaganda rosyjska - pozwala na budowanie wrażenie, że jej postawa jest prorosyjska.
Symboliczne, głęboko symboliczne znaczenie ma ostatnie zachowanie Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego. Wiele ono mówi o tym, w co naprawdę wierzą jego hierarchowie
Model kapłaństwa, a szerzej model głoszenia chrześcijaństwa, jaki znam z czasów mojej młodości, odchodzi w przeszłości. Powód jest oczywisty. Zmieniająca się rzeczywistość, odmienne życie społeczne, zanik pewnego rodzaju duchowości. Co otrzymamy w zamian? Jak wyglądać będzie ów nowy model tego jeszcze nie wiemy, ale bez wątpienia jednym z jego źródeł będzie nauczanie obecnego papieża, który ogromną rolę przypisuje teologii czułości, współodczuwania, empatii. Takie mają być też źródła tego modelu życia kapłańskiego, które obecnie proponuje papież Franciszek.
Raport, jaki przygotowała - na zlecenie archidiecezji Monachium i Fryzyngii - kancelaria Westpfahl Spilker Wastl, jest absolutnie wstrząsający. Ujawnia on nie tylko skalę nadużyć, ale także to, że tuszowali je lub lekceważyli wszyscy metropolici, z kard. Reinhardem Marxem włącznie. Jednak najtrudniejsze dla katolików może być to, że autorzy raportu stawiają poważne zarzuty także Benedyktowi XVI.
Jest kolejna świecka, niezależna Komisja, która ma zbadać skalę skandalu wykorzystywania seksualnego nieletnich. Nie, niestety ta informacja nie dotyczy Polski, a komisję powołał Episkopat Portugalii.
Badania Oko.press dotyczące autorytetu Kościoła nie wnoszą nic nowego to stanu wiedzy, jaki posiadamy. Są one jednak ciekawą wskazówką uświadamiającą procesy, które przebiegają wokół nas.
„Co było nie wróci i szaty rozdzierać by próżno, Cóż każda epoka ma własny porządek i ład” - śpiewał w pięknej piosence „Puszkin” Bułat Okudżawa. I te słowa wracają do mnie, gdy myślę o minionym roku (a w sensie ścisłym o ostatnich kilku latach) w Kościele w Polsce.