29 czerwca 1943 roku gen. Władysław Sikorski wydał rozkaz o powołaniu 2 Korpusu Polskiego. Ponad miesiąc później w Iraku największa jednostka Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie rozpoczęła swą wojenną drogę. Na jej czele stanął gen. Władysław Anders.
W szeregach 2 Korpusu znaleźli się Polacy, którzy przeszli wcześniej przez sowieckie łagry, więzienia i zesłanie.
Zostali wyciągnięci z „nieludzkiej ziemi” przez Andersa, który przeczuwał, że pozostanie tam dłużej będzie skazaniem tych ludzi na pewną zagładę i bez ustanku naciskał Stalina na możliwość ewakuacji żołnierzy. Już po przybyciu do Iranu generał Anders zaczął natychmiast organizować armię, uważał, że Polacy powinni utworzyć jeden zwarty korpus walczący samodzielnie u boku Anglików. Brytyjczyków także uważali to za dobry pomysł, liczyli na polską pomoc. Z Iranu żołnierze udali się do Iraku oraz Palestyny, gdzie rozpoczęto intensywne szkolenia. Już jesienią 1943 r. 2 Korpus liczył prawie 53 tys. żołnierzy. Na wyposażeniu jednostki było 160 czołgów, 384 działa i haubice, 570 ciężkich karabinów maszynowych i 112 moździerzy.
Polacy zostali skierowani na front włoski, gdzie czekały na nich Monte Cassino, Ankona i Bolonia.
Ta ziemia do Polski należy,
Choć Polska daleko jest stąd,
Bo wolność krzyżami się mierzy,
Historia ten jeden ma błąd.
Źródło: 2korpus.pl
#włoski #front #Anders #korpus #2
Chcesz skomentować tekst? Udostępnij treść i skomentuj w mediach społecznościowych.
MŁ