Prace rewitalizacyjne objęły tężnię nr 1 znajdująca się przy wejściu na teren kompleksu i sąsiadującą z nią tężnie nr 3, a także wyremontowano przepompownie solanki.
Renowacji poddano teren wokół tężni z alejkami, zielenią i oświetleniem.
W obu obiektach wymieniono elementy konstrukcji i tarninę, koryta solankowe i balustrady. Wyczyszczone i uszczelnione zostały zbiorniki solankowe. Pod tężnią nr 1 wyremontowano przejście, a tężni nr 3 zamontowano nowe schody z poręczami. Całość wieńczy odnowiony wiatrak, będący symbolem uzdrowiska. Modernizację przeszła również przepompownia solanki.
Inwestycja kosztowała 21,6 mln zł, z czego 15 mln zł to dofinansowanie unijne z regionalnego programu operacyjnego, a reszta to środki spółki samorządu województwa - Uzdrowisko Ciechocinek.
Funkcję uzdrowiska Ciechocinek pełni od XIX wieku, gdy do celów leczniczych, między innymi do kąpieli i inhalacji, zaczęto wykorzystywać źródła solankowe. W latach 1824-1833 zbudowano dwie tężnie solankowe, a w 1859 r. wzniesiono trzecią. Woda na tężnie tłoczona jest ze źródła na głębokości 411 metrów; na szczycie odwiertu znajduje się fontanna "Grzybek".
Tężnie mają 15,6 m wysokości i 1741,5 m łącznej długości. Wykonano je z 700 wbitych w ziemię pali dębowych, na których umieszczono świerkowo-sosnową konstrukcję wypełnioną tarniną. Solanka tłoczona na górę, a następnie spływająca po tarninie, paruje tworząc mikroklimat bogaty w jod.
Stężona solanka z tężni płynie rurociągiem do warzelni, gdzie wytwarzana jest sól w sposób tradycyjny. Solankę ogrzewa się w płaskich, otwartych naczyniach zwanych panwiami. Podczas warzenia z solanki wytrącają się kryształki soli. Powstałą sól wybiera się na drewniany parownik i układa w pryzmy. Po odparowaniu przewozi się ją wagonikami do magazynu. Podczas warzenia otrzymuje się także szlam i ług.(
Źródło: niezalezna.pl, PAP
