Puste miejsce pełne naszych serc
Puste miejsce przy wigilijnym stole, podobnie jak opłatek – choć trudno precyzyjnie określić, kiedy upowszechniły się w naszej tradycji – są szczególnym śladem po czasach zaborów. Zwłaszcza po zaborze rosyjskim, gdy tak wielu naszych rodaków, krewnych trafiało na Syberię. Czekaliśmy na nich z nadzieją, że może powrócą.
Puste miejsce przy stole przeznaczone było dla tych wszystkich, których brakowało, za którymi tęskniliśmy – wygnańców z ojczyzny. Nie mogąc się z nimi połamać opłatkiem w Wigilię, rodziny wysyłały im w listach kawałki poświęconego przaśnego chleba – symbol pamięci i jedności. Dziś to puste miejsce przy wigilijnym stole powinno być zapełnione przez naszych gości z Ukrainy, którzy uciekli przed tym samym ciemięzcą, przez którego cierpieli nasi przodkowie. Opłatkiem powinniśmy się dzielić z tymi, którzy uciekli przed bombardowaniami i śmiercią. Wymowa tego faktu nie tylko ma dzisiaj znaczenie symboliczne, lecz także jest wyrazem solidarności narodów, które sprzeciwiają się imperializmowi. Piękno i siłę polskiej Wigilii pokażmy poprzez tę prostą solidarność z tymi, którzy nie mają domu, nie mają jak obchodzić świąt. Zapełnijmy puste miejsca przy naszych stołach gośćmi ze Wschodu.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
