Czas smuty postkomuny
Mijają dwa lata od zwycięstwa PiS-u. Pewien znany dziennikarz, z rodowodem zawodowym z PRL-u, bez cienia zażenowania chałturzący w reklamach sprzętu AGD, pozwala sobie na konstatację – oto „w jaką Polskę wdepnęliśmy”. Dramat! Esbecy, a wszyscy przecież pracowali dla Polski jako bibliotekarze, tracą tysiące złotych.
Fundacje, firmy, wydawnictwa zaprzyjaźnione z poprzednią władzą tracą milionowe dotacje, reklamy spółek skarbu państwa, zlecenia. A mieli je zawsze! Straszna dobra zmiana ściga za korupcję, ujawnia przekręty, blokuje dojenie państwa – i się nie układa! A z poprzednimi ekipami dawało się ułożyć! Odbudowuje stocznie zamykane przez poprzedników i instytucje państwa: na prowincji przywraca posterunki policji, placówki poczty. Bo ludzie mają mieć takie same możliwości i warunki życia zarówno w dużych, jak i małych ośrodkach. Modernizuje armię, reformuje edukację, zwiększa jak żadna dotąd ekipa środki na służbę zdrowia. Nie każe pracować do śmierci – obniża wiek emerytalny. Wspiera rodziny: program 500+ mimo zaklęć opozycji działa, a pieniądze na niego są i będą. Bezrobocie jest najniższe od 26 lat. Polska została zaliczona do grona państw rozwiniętych. Dramat, po prostu dramat!
