Białoruskie reżimowe władze znowelizowały ustawę "O językach”. Zabrania ona w szkołach, działających w państwowym systemie oświaty, nauczania w językach innych niż rosyjski i białoruski. Nowe prawo już zaczęło obowiązywać.
Dotychczasowe prawo białoruskie, uchwalone w 1990 roku, jeszcze przed podpisaniem porozumień białowieskich, które spowodowały rozpad ZSRS i utorowały Białorusinom drogę do samodzielnej państwowości, gwarantowało mieszkającym na Białorusi mniejszościom narodowym możliwość nauczania dzieci w języku ojczystym.
Teraz regulujący językowe kwestie nauczania artykuł 22 Ustawy "O językach” taką możliwość wyklucza. Znowelizowane prawo dopuszcza jedynie zakładanie w szkołach osobnych klas, w których język mniejszości narodowych może być wykładany na wniosek rodziców i po uzyskaniu specjalnego zezwolenia władz lokalnych oraz Ministerstwa Edukacji Białorusi. Nowe prawo zaczęło obowiązywać kilka dni temu.
Dokonywana przez władze Białorusi totalna depolonizacja i delituanizacja systemu edukacji przypomina czasy powojenne, kiedy po 1945 roku władza sowiecka zrusyfikowała wszystkie szkoły polskojęzyczne w Grodnie oraz innych miastach i regionach Białorusi, zamieszkiwanych przez Polaków.
W ten sposób stała się prawem całkowita i bezpowrotna (co najmniej do upadku reżimu Łukaszenki) depolonizacja państwowego systemu oświaty, w tym Szkół Polskich w Grodnie i Wołkowysku, zbudowanych ze środków polskiego podatnika z myślą o umożliwieniu mniejszości polskiej na Białorusi nauczania dzieci w języku ojczystym.
Warto podkreślić, że taki sam los spotkał mniejszość litewską, która miała w obwodzie grodzieńskim dwie ufundowane przez Republikę Litewską szkoły we wsiach Rymdziuny (rejon ostrowiecki) i Pielasa (rejon werenowski), w których nauczanie odbywało się po litewsku.
Ponadto pod koniec kwietnia br. Grodzieński Sąd Obwodowy, na wniosek władz obwodu, podjął decyzję o likwidacji Zjednoczenia Społecznego Litwinów "Gimtine” (Ojczyzna) z siedzibą we wsi Pielesa. Była to organizacja, która od trzydziestu lat działała na rzecz pielęgnowania litewskich tradycji kultury i języka w regionie zamieszkałym przez mniejszość litewską.