Łuszczyca – jak walczyć w chorobą?

Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca to choroba skóry. Jednak zdarza się, że jej objawy mogą być obserwowane również w przypadku paznokci czy stawów.  Łuszczyca, mimo że jest chorobą przewlekłą i nawracającą, nie jest chorobą zakaźną. Zmiany skórne u pacjentów są często widoczne, a choroba atakuje zazwyczaj określone miejsca.

W zależności od wielkości wykwitów wyróżnia się:

• łuszczycę punkcikowatą,
• łuszczycę plackowatą,
• łuszczycę geograficzną,
• erytrodermię łuszczycową.

Zmiany łuszczycowe mogą zajmować wszystkie okolice ciała, jednak szczególnie charakterystyczne miejsca występowania zmian to:

• łokcie i kolana,
• wyprostne powierzchnie kończyn górnych i dolnych,
• okolica lędźwiowo-krzyżowa,
• tułów,
• ręce i stopy,
• owłosiona skóra głowy,
• fałdy skórne,
• paznokcie.

Rodzaje łuszczycy

Zróżnicowane objawy łuszczycy oraz charakter choroby decydują o tym, że można wyróżnić kilka rodzajów łuszczycy.

• Łuszczyca plackowata;
• Łuszczyca krostkowa;
• Łuszczyca wysiękowa;
• Łuszczyca kropelkowa;
• Łuszczyca odwrócona;
• Erytrodermia łuszczycowa;
• Łuszczyca stawowa;
• Łuszczyca skóry głowy;
• Łuszczyca paznokci.

Jak wygląda łuszczyca? Objawy łuszczycy

Łuszczyca – jak wyglądają objawy początkowe? Początkowe zmiany nie są zazwyczaj rozległe, pojawiają się drobne grudki, nie rzadko tak małe jak łepek od szpilki, które łuszcząc się tworzą wykwity skórne, o średnicy około 1-2 cm. Wówczas zmiany obejmują już większe partie skóry, przekształcając się w zmiany duże, o średnicy zazwyczaj kilku centymetrów. Srebrzyste łuski, które pokrywają te zmiany z czasem zamieniają się, tworząc zgrubiałe zmiany, o nierównej, chropowatej powierzchni. 

Dla łuszczycy specyficzne są płaskowyniosłe grudki w kolorze czerwonym i czerwonobrunatnym, różnej wielkości, wyraźnie odgraniczone od skóry otaczającej i pokryte białosrebrzystymi łuskami. Podczas próby rozdrapywania zmian łuski odpadają, tworząc cienkie płatki przypominające zeskrobiny ze świecy, następnie uwidacznia się lśniąca powierzchnia (objaw świecy stearynowej) oraz punktowe krwawienie (objaw Auspitza). Cechą charakterystyczną jest także rozwój zmian łuszczycowych w miejscu urazu skóry (objaw Köbnera).

Objawy łuszczycy obserwowane są również w niektórych przypadkach także w obrębie owłosionej skóry głowy. Wówczas mówi się o tzw. koronie łuszczycowej, która charakteryzuje się zmianami w postaci grudek oraz srebrzystych łusek, o rozległym charakterze. Często zmiany te obserwowane są także poniżej linii włosów, występują na skórze czoła. Wówczas tworzy się charakterystyczna opaska, zwana koroną.

Włosy są niezmienione, a często obserwuje się, że u chorych włosy są zdrowe i bujne. Dzieje się tak dlatego, że mieszki włosowe są bardzo dobrze odżywione ponieważ naczynia brodawek skóry są rozszerzone.

W łuszczycy, która obejmuje płytki paznokciowe obserwowane są dwa główne typy objawów. Pierwszym  z nich jest objaw naparstkowy, w którym charakterystyczne są zgłębienia na powierzchni płytki paznokcia. Drugim, jest tzw. objaw plamy olejowej. Są to żółte przebarwienia obserwowane na powierzchni płytki paznokcia. W rzeczywistości są to zmiany grudki łuszczycowej, występujące pod paznokciem. 

Łuszczyca - diagnostyka

Łuszczyca diagnozowana jest w oparciu o badanie chorego. W obrazie klinicznym stwierdza się przewlekły, nawrotowy przebieg. Badanie wykazuje charakterystyczne zmiany skórne, w tym również występowanie objawu Auspitza, objawu Kobnera, objaw ostatniej łuski. W wywiadzie u części pacjentów stwierdza się wystąpienie zachorowań w rodzinie.

Zmiany skórne występują najczęściej w bardzo charakterystycznych miejscach, takich jak okolice kolan i łokci w przypadku łuszczycy zwykłej, a także owłosionej skóry głowy.

Czy łuszczyca jest zaraźliwa?

Mimo że łuszczyca jest chorobą przewlekłą i zapalną, to należy zaznaczyć, że nie chorobą zaraźliwą. Do zakażenia łuszczycą nie dochodzi drogą kropelkową, nie wywołują jej bakterie czy wirusy unoszące się w powietrzu, lecz u jej podstaw leżą predyspozycje genetyczne. 

Leczenie łuszczycy

Ogólne cele terapii każdego rodzaju łuszczycy dotyczą:

• poprawę jakości życia pacjenta,
• uzyskanie długotrwałej remisji i kontroli objawów,
• zmniejszenie toksycznego wpływu leków na pacjenta,
• ocenę sposobu leczenia.

Leczenie ogólne łuszczycy

Leczenie ogólne łuszczycy rozważa się, gdy zmiany zajmują ponad 10% powierzchni ciała, leczenie miejscowe nie przynosi skutku, a przebieg choroby obciąża psychicznie chorego w stopniu uniemożliwiającym codzienne funkcjonowanie. 

Metody i leki stosowane w leczeniu ogólnym:

• fototerapia;
• fotochemioterapia;
• metotreksat;
• cyklosporyna A;
• retinoidy; 
• leki biologiczne (leczenie biologiczne).

Zalecane postępowanie w przypadku łuszczycy – czego nie lubi łuszczyca?

1. Naucz się radzić sobie ze stresem, wypróbuj techniki relaksacyjne.
2. Ogranicz, a najlepiej zaprzestań spożywaniu alkoholu.
3. Nie modyfikuj samodzielnie dawek leków oraz częstości ich przyjmowania.
4. Pamiętaj o aktywności fizycznej.
5. Dbaj o zdrową, zbilansowaną dietę obfitującą w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste.
6. Unikaj urazów, zadrapań i otarć skóry.

 

Źródło: medistore.com.pl, niezalezna.pl