Nowa odsłona „Bibliografii Historii Polskiej”

Bibliografia została uzupełniona o kolejne roczniki z lat 2012–2015 oraz będzie sukcesywnie uzupełniana dzięki współpracy pomiędzy IH PAN oraz IPN. Równocześnie można korzystać z prowadzonej przez IH PAN bazy za lata 2016-2018 pod adresem http://ihpan.expertus.com.pl/.

„Polska narodowa bibliografia historyczna obejmuje druki zwarte (monografie, wspomnienia i relacje, wydawnictwa źródłowe), a także artykuły i inne drobniejsze publikacje odnoszące się do historii Polski i jej ziem w historycznych granicach, od starożytności do czasów współczesnych, a także do dziejów polskiej emigracji politycznej i Polaków za granicą”

– wyjaśniono w komunikacie.

W najnowszej wersji portalu bibliografia.ipn.gov.pl został zastosowany nowy silnik bazy, który umożliwia szybsze przeszukiwanie serwisu. Zmieniono także layout, który jest w pełni responsywny oraz zgodny z zasadami dostępności i czytelności dla stron internetowych WCAG 2.1. Stworzono również w pełni funkcjonalną wersję dostosowaną do urządzeń mobilnych.

Wersja elektroniczna bibliografii zawiera zasadniczo te same rekordy (opisy bibliograficzne), co kolejne roczniki wydawane w formie książkowej przez IH PAN.

„Bibliografia Historii Polskiej” dokumentuje dorobek polskiej historiografii od ponad 100 lat. Wywodzi się z bieżącej bibliografii publikowanej na łamach „Kwartalnika Historycznego” od 1901 r. Po II wojnie światowej została wznowiona jako rocznik według koncepcji Jana Baumgarta i początkowo była wydawana przez Polskie Towarzystwo Historyczne. Kiedy w 1953 r. utworzono Instytut Historii PAN, to właśnie ta jednostka naukowa przejęła pracę nad bibliografią, a konkretnie jego krakowska placówka, która obecnie funkcjonuje pod nazwą Pracownia Bibliografii Bieżącej.

Jak czytamy w komunikacie, kolejne tomy bibliografii pokazywały dorobek historiografii w zakresie polskiej historii w danym roku, obrazowały ważne dla środowiska historyków zainteresowanie określonymi zagadnieniami, "mody" na pewne tematy, pokazywały "białe plamy", pozwalały ustalić, kto, kiedy, w jakim zakresie prowadził badania, aby mieć pewność, że nie powiela się badań już przez inne osoby podejmowanych”. Jak również podkreślono, dokumentując dorobek historiografii polskiej, "Bibliografia Historii Polskiej" wpisuje się również w proces utrwalania dziedzictwa narodowego.

 

Źródło: niezalezna.pl, PAP