Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Niespójność programowa Koalicji Europejskiej śmieszy i podważa jej wiarygodność. Kojarzone raczej z siermiężnością PSL w sojuszu z awangardą „postępu kulturowego” w postaci Nowoczesnej i Zielonych, sekretarz PZPR Miller obok działacza NSZ Schetyny, antyklerykalna Nowacka pod rękę z katolikiem Sonikiem itd.
Serial związany ze skandaliczną konferencją o Holokauście w Paryżu trwa. Była odpowiedź ministra Gowina na list Frédérique Vidal, francuskiej minister szkolnictwa wyższego, jest i riposta francuskich mediów. Co ciekawe, komentarz do listu polskiego wicepremiera zamówiono w… Polsce. W dzienniku „Le Monde” zamieszczono tekst Jakuba Iwaniuka. Już tytuł mówi sam za siebie: „Minister Gowin minimalizuje incydenty podczas wykładu o Szoah”.
Jérôme Fourquet z instytutu badania opinii publicznej IFOP przedstawił ewolucję imion nadawanych we Francji dzieciom od lat 90. do dziś. Dane te sporo mówią o przemianach socjologicznych w kraju, choć raczej nie zaskakują.
Prezes PAN Jerzy Duszyński wydał oświadczenie w sprawie paryskiej konferencji „Nowa polska szkoła badań nad historią Zagłady Żydów”. Nie pozostawia ono wątpliwości, po której stronie staje Duszyński.
Wstąpienie PSL (d. ZSL) do Koalicji Europejskiej dopełniło symbolicznego aktu reaktywacji Frontu Jedności Narodu z czasów PRL. Wcześniej w koalicji pojawili się byli komuniści z PZPR. Ciszej było o decyzji Stronnictwa Demokratycznego, które przystąpiło do eurokoalicji jeszcze przed ZSL.
Propozycjom programowym Prawa i Sprawiedliwości zaprezentowanych na konwencji tej partii dostaje się z różnych stron. Jednak opozycji z Koalicji Europejskiej jest trochę niewygodnie zbyt brutalnie atakować ów „niebezpieczny festiwal obietnic”, skoro też zgłaszała niektóre postulaty, więc czepiają się np. tego, że są to obietnice, które nie mają związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego.
Dane policji wskazują, że w czternastą sobotę protestów mobilizacja się zmniejszyła i na ulicach francuskich miast było poniżej 50 tys. ludzi. Żółte kamizelki mówią o ponad 100 tys. i twierdzą, że liczba ta nie spada. Jednak po raz pierwszy pojawił się sondaż, który mówi, że we Francji jest już więcej przeciwników niż zwolenników manifestacji.
Niemiecko-szwajcarski portal Onet ogłosił nominacje do nagród O! Lśnienia, czyli podobno „najważniejszych wydarzeń kulturalnych ubiegłego roku”. Już po lekturze uzasadnień dla tych nominacji robi się szczególnie żal ministra kultury, bo można nabrać podejrzeń, że jego domena to wręcz jedna wielka forma masy upadłościowej kultury klasycznej. Można też postawić pytanie: czy polska kultura jeszcze się gdzieś ostała?
Francuskie media dość szeroko odnotowały powstanie w Polsce partii Wiosna Roberta Biedronia. W stereotypie „ultrakonserwatywnej i katolickiej” Polski jest to z pewnością ciekawostka dla wielu Francuzów, którzy znają nasz kraj tylko z przekazów medialnych.
Zacieśnianie współpracy francusko-niemieckiej nie jest niczym nowym. Dwa państwa pretendujące do bycia główną osią Unii Europejskiej postanowiły „przyspieszyć” integrację i współpracę. Ciężar gatunkowy tych krajów w UE, zwłaszcza po brexicie, oznacza konkretne konsekwencje dla reszty państw unijnych, w tym i Polski.
Okazuje się, że katolicy są od setek lat najbardziej postępowymi i świadomymi mieszkańcami naszej planety. Co prawda rozmaici działacze kreujący się na „obóz postępu” uważają katolickie zasady za ciemnogród, obskurantyzm, ale bywa, że zupełnie niechcący, przyznają katolikom rację. Szkoda tylko, że Kościół czasami sam nie dostrzega swoich skarbów i z niektórych tradycji rezygnuje, nim te nieoczekiwanie staną się modne wśród np. rozmaitej maści celebrytów.
Z zainicjowanej przez prezydenta Macrona debaty społecznej we Francji zniknął nieoczekiwanie temat imigracji. Miało być pięć wielkich tematów, zostały cztery. W liście otwartym do Francuzów Emmanuel Macron temat ten potraktował zdawkowo, chociaż wcześniej przyznawał, że jest to problem, który niepokoi jego rodaków. Teraz ograniczył się tylko do pytania: „Co proponujesz, by poprawić integrację?”.
Jedną ze słabości współczesnej prawicy jest oddawanie pola w dziedzinie znaczeń. Słowa wytrychy, epitety i przeinaczenia spychają polityków prawicy do defensywy. W kraju widać to było przy okazji nominacji wiceministerialnej dla Adama Andruszkiewicza. W dzisiejszym świecie podmiany znaczeń jeden z naszych ojców niepodległości Roman Dmowski byłby zapewne politykiem wykluczonym z oficjalnego obiegu społeczno-medialnego, a jego konto na Twitterze byłoby zablokowane.
We Francji minęła kolejna sobota protestów „żółtych kamizelek”. Centra manifestacji przenoszą się powoli na prowincję. Oficjalnie wzięło w nich udział 84 tys. osób, co wskazuje, że frekwencja rośnie. Tymczasem już we wtorek ma się rozpocząć ogólnokrajowa debata, której zadaniem będzie skanalizowanie nastrojów.
Dość tradycyjnie we Francji odbyło się liczenie strat po nocy sylwestrowej. Wiadomo już, że tylko w jednym, mocno „imigranckim” departamencie Seine-Saint-Denis spłonęło tej nocy 99 samochodów, gorąco było też np. w Alzacji i w Nantes, ale to już taka nadsekwańska specyfika.
Od chwili wyboru na prezydenta Brazylii Jair Bolsonaro stał się jednym z wrogów nr 1 międzynarodowej lewicy. Jako były wojskowy był oskarżany o ciągoty autorytarne, a nawet faszyzm. W mediach nazywano go kandydatem skrajnej prawicy, grabarzem demokracji, poplecznikiem prezydenta Donalda Trumpa.
W tym roku ze względu na bunt społeczny bardzo wyczekiwano noworocznego orędzia prezydenta Francji. Po jego wysłuchaniu można nabrać przekonania, że lepiej nie będzie, a rok 2019 będzie okresem dalszej konfrontacji władzy ze społeczeństwem.
Przy okazji francuskich protestów coraz częściej nachodzi mnie zwątpienie w demokrację i przypomina się powiedzenie, że gdyby mogła ona coś naprawdę zmienić, to po prostu by jej zakazano.
W Paryżu, w College de France dobiega końca dwudniowa konferencja "Nowa Polska Szkoła Historii Zagłady". Nasz korespondent z Francji Bogdan Dobosz, pisze wprost o "jednostronnej, antypolskiej hucpie". Tezy, które padały na konferencji są skandaliczne - począwszy od przyrównywania Polaków do Hutu i Żydów do Tutsi, na haniebnych słowach Jana Tomasza Grossa kończąc. Autor "Sąsiadów" stwierdził bowiem, że na polskiej wsi wymordowano więcej Żydów... niż w niemieckich obozach koncentracyjnych,
