PAN po niepolskiej stronie

Nie tylko broni oszczerstw Grossa, Leociaka i Grabowskiego, pisząc bzdury o naukowym charakterze konferencji, nie tylko podkreśla prestiż goszczących konferencję instytucji, ale jeszcze ubolewa nad zachowaniem Polaków, którzy bronią dobrego imienia swojej ojczyzny. Zdaje się też, że szef PAN robi sobie kpiny z nauk historycznych, ale nawet to, że jest biochemikiem, jakoś go nie usprawiedliwia.

Obecnego prezesa PAN tłumaczy może trochę to, że był w latach 2008–2009 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego w gabinecie Donalda Tuska i pewnie nie lubi obecnego rządu, ale, do diaska, czy to od razu musi oznaczać wejście na drogę zaprzaństwa?