Wsparcie dla mediów Strefy Wolnego Słowa jest niezmiernie ważne! Razem ratujmy niezależne media!
Wspieram TERAZ »
•
30.06.2016 14:43
"Przerwany sen o Warszawie" - życiorysy z pręgą
W poniedziałek (27 czerwca) w Sali pod Liberatorem odbyła się oficjalna premiera najnowszej książki wydanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego i wydawnictwo LTW.
Piotr Chmielarz
W poniedziałek (27 czerwca) w Sali pod Liberatorem odbyła się oficjalna premiera najnowszej książki wydanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego i wydawnictwo LTW. „Przerwany sen o Warszawie” autorstwa Michała Olszańskiego to 11 rozmów z Powstańcami Warszawskimi więzionymi w trakcie II wojny światowej i po jej zakończeniu.
"Żaden ze mnie męczennik czy bohater" – mówi skromnie Anna Jakubowska. Według niej 5 lat w katowniach UB i więzieniu w Fordonie to pestka przy obozach koncentracyjnych przez które przeszli koledzy. „Przerwany sen o Warszawie” to zapis rozmów, jakie Michał Olszański przeprowadził z jedenastoma uczestnikami Powstania Warszawskiego. Głównych ich tematem nie jest jednak samo Powstanie, ale losy rozmówców w pierwszych powojennych latach.
- mówi pani Anna, ps. „Paulina”. Jako sanitariuszka i łączniczka Batalionu „Zośka” przeszła przez cały szlak oddziału, od Woli, przez Starówkę, Śródmieście aż po Czerniaków. Opuściła stolicę razem z cywilami.
Aresztowana w styczniu 1949 r., z Rakowieckiej z wyrokiem 8 lat trafiła do więzienia w Fordonie. Gdy wyszła na wolność po pięciu latach, dla 7-letniego syna była obcą kobietą…
A co z pozostałymi?
Danuta Ambroziewicz, ps. „Dana” – po powstaniu obóz koncentracyjny Ravensbruck, po wyzwoleniu trafiła do Szwecji, wróciła do kraju. Pracowała jako redaktor. Rocznik 1923.
Barbara Otwinowska, „Witek Błękitny” - roboty w Reichu, 3 lata więzienia w PRL, profesor filologii polskiej (rocznik 1924).
Jerzy Smoniewski, „Lotnik” - roboty w Reichu, w katowniach UB spędził 3 lata, nie mógł znaleźć pracy, przeszedł drogę od robotnika poprzez specjalistę od sensytometrii do pracownika Kancelarii Senatu (1924).
Wacław Sikorski, „Bocian” – wyrok: kara śmierci, zamieniona na dożywocie, po amnestii w 1956 roku zatrudnił się w Hucie Warszawa, potem pracował w biurze projektowym (rocznik 1925).
Barbara Kulińska, „Zula” - 10 lat prześladowań przez UB, rzemieślnik, psycholog kliniczny, wicemistrzyni Polski w sportach motorowodnych (1928).
Zbigniew Peć „Lew” - Auschwitz, Buchenwald, oficer (1928).
Leszek Żukowski „Antek” – po powstaniu obóz Flossenburg, potem marsz śmierci do Dachau. Profesor SGGW (1929).
Jerzy Świderski „Lubicz” – w PRL rok śledztwa, profesor medycyny (1929).
Wojciech Barański „Bar” - 5 lat więzienia po pokazowym procesie, następnie dwa lata w Wojskowym Korpusie Górniczym – prawnik, wiceprezes Światowego Związku Żołnierzy AK(1930).
Andrzej Korczak –Branecki „Bóbr” – obozy Dachau, Mannheim-Sandhofen, Frankfurt, Buchenwald i Flossenburg, inżynier, pracownik PAN (1930).
Co ich łączy, poza wspólnymi doświadczeniami? W czasie Powstania dojrzewali, w „wolnej” Polsce zaznali pogardy i upokorzeń. Pozostała w nich – jak mówią – pręga. Podczas promującego książkę spotkania biła z nich jednak siła i harmonia połączone z głęboką pokorą.Szlachetność.
Przerwany sen o Warszawie
Michał Olszański (tekst), Michał Szlaga (fotografie)
Wydawnictwo LTW przy współpracy Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2016
Źródło: niezalezna.pl,Muzeum Powstania Warszawskiego
"Żaden ze mnie męczennik czy bohater" – mówi skromnie Anna Jakubowska. Według niej 5 lat w katowniach UB i więzieniu w Fordonie to pestka przy obozach koncentracyjnych przez które przeszli koledzy. „Przerwany sen o Warszawie” to zapis rozmów, jakie Michał Olszański przeprowadził z jedenastoma uczestnikami Powstania Warszawskiego. Głównych ich tematem nie jest jednak samo Powstanie, ale losy rozmówców w pierwszych powojennych latach.
Najgorsze było to, że naszymi nadzorcami i funkcyjnymi na Rakowieckiej byli niemieccy więźniowie, a my byliśmy „zaplutymi karłami reakcji
- mówi pani Anna, ps. „Paulina”. Jako sanitariuszka i łączniczka Batalionu „Zośka” przeszła przez cały szlak oddziału, od Woli, przez Starówkę, Śródmieście aż po Czerniaków. Opuściła stolicę razem z cywilami.
Aresztowana w styczniu 1949 r., z Rakowieckiej z wyrokiem 8 lat trafiła do więzienia w Fordonie. Gdy wyszła na wolność po pięciu latach, dla 7-letniego syna była obcą kobietą…
A co z pozostałymi?
Danuta Ambroziewicz, ps. „Dana” – po powstaniu obóz koncentracyjny Ravensbruck, po wyzwoleniu trafiła do Szwecji, wróciła do kraju. Pracowała jako redaktor. Rocznik 1923.
Barbara Otwinowska, „Witek Błękitny” - roboty w Reichu, 3 lata więzienia w PRL, profesor filologii polskiej (rocznik 1924).
Jerzy Smoniewski, „Lotnik” - roboty w Reichu, w katowniach UB spędził 3 lata, nie mógł znaleźć pracy, przeszedł drogę od robotnika poprzez specjalistę od sensytometrii do pracownika Kancelarii Senatu (1924).
Wacław Sikorski, „Bocian” – wyrok: kara śmierci, zamieniona na dożywocie, po amnestii w 1956 roku zatrudnił się w Hucie Warszawa, potem pracował w biurze projektowym (rocznik 1925).
Barbara Kulińska, „Zula” - 10 lat prześladowań przez UB, rzemieślnik, psycholog kliniczny, wicemistrzyni Polski w sportach motorowodnych (1928).
Zbigniew Peć „Lew” - Auschwitz, Buchenwald, oficer (1928).
Leszek Żukowski „Antek” – po powstaniu obóz Flossenburg, potem marsz śmierci do Dachau. Profesor SGGW (1929).
Jerzy Świderski „Lubicz” – w PRL rok śledztwa, profesor medycyny (1929).
Wojciech Barański „Bar” - 5 lat więzienia po pokazowym procesie, następnie dwa lata w Wojskowym Korpusie Górniczym – prawnik, wiceprezes Światowego Związku Żołnierzy AK(1930).
Andrzej Korczak –Branecki „Bóbr” – obozy Dachau, Mannheim-Sandhofen, Frankfurt, Buchenwald i Flossenburg, inżynier, pracownik PAN (1930).
Co ich łączy, poza wspólnymi doświadczeniami? W czasie Powstania dojrzewali, w „wolnej” Polsce zaznali pogardy i upokorzeń. Pozostała w nich – jak mówią – pręga. Podczas promującego książkę spotkania biła z nich jednak siła i harmonia połączone z głęboką pokorą.Szlachetność.
Przerwany sen o Warszawie
Michał Olszański (tekst), Michał Szlaga (fotografie)
Wydawnictwo LTW przy współpracy Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2016
Źródło: niezalezna.pl,Muzeum Powstania Warszawskiego
Zobacz więcej
Niezależna TOP
