Pierwsze drużyny skautowe na ziemiach polskich

20 maja 1911 roku we Lwowie powstała Komenda Skautowa pod dowództwem naczelnika Kazimierza Wyrzykowskiego. 21 maja Andrzej Małkowski wydał rozkaz, który powoływał na ziemiach polskich pierwsze cztery drużyny skautowe.

Były to: I Lwowska Drużyna Skautów im. Tadeusza Kościuszki z drużynowym Czesławem Pieniążkiewiczem, II Lwowska Drużyna Skautów im. Jana Karola Chodkiewicza z drużynowym Franciszkiem Kapałką, III Lwowska Drużyna Skautek im. Emilii Plater z drużynową Olgą Drahonowską i IV Lwowska Drużyna Skautów im. Mohorta z drużynowym Andrzejem Baternayem. 

Z inicjatywą zorganizowania ruchu skautowego wyszedł Andrzej Małkowski, który wcześniej działał w organizacjach sokolskich. W 1909 roku za dwukrotne spóźnienie się na zajęcia otrzymał nietypową karę – przetłumaczenie podręcznika twórcy skautingu Roberta Baden-Powella „Scouting for Boys” („Skauting dla chłopców”). Podczas tej pracy zapalił się do pomysłu Anglika i stał się niestrudzonym propagatorem skautingu na ziemiach polskich. 

Pamiętajcie, że nie w tem jest wart człowiek, co przemyślał i przeżył, ale co zrobił dobrego na świecie. 

– mówił swym skautom Andrzej Małkowski.

Stopniowo ruch skautowy rozszerzył się na ziemie polskie zaboru pruskiego i rosyjskiego. W okresie I wojny światowej drużyny skautowe odegrały dużą rolę w walce o niepodległość. W 1918 roku powołano  Związek Harcerstwa Polskiego.

 

Źródło: dzieje.pl