Radośnie i żyźnie

Czym różnią się II i III RP? Józef Piłsudski mówił o honorze: „Dla żadnych wątpliwych korzyści, dla żadnych obietnic kuszących od honoru wojskowego, od tej naszej cnótki wojskowej nie odstąpię. Ani na krok”. Natomiast Bartłomiej Sienkiewicz pytany kilka dni temu przez „Polskę The Times” o to samo stwierdził, że odpowiada cytatem z Szekspira: „Czym jest honor? Słowem. Czym jest słowo? Powietrzem”. No i co, byliśmy chorzy z nienawiści, gdy pisaliśmy, że tylko politycy pozbawieni honoru mogli oddać Rosji śledztwo smoleńskie? Sienkiewicz przyznaje wprost: honoru nie ma. W tym kontekście słynne słowa reporterki TVN24, że okrzyki „Bóg, Honor i Ojczyzna” są agresywne, nie były pomyłką. Kto w III RP krzyczy, że władza ma mieć honor, narzuca jej przestarzały światopogląd. Ona od honoru woli – radość. Jak Janusz Minkiewicz, który w socrealistycznym wierszyku pisał: „Dziś, gdy naród już przebrnął / Poprzez śmierć niepotrzebną, / Gdy pracuje radośnie i żyźnie, / Proponuję: A może / Trochę mniej o honorze? / Dajmy odeń odpocząć ojczyźnie!”. Katyń, Żołnierze Wyklęci, Smoleńsk – to tematy dla smutasów. A my cieszmy się na masówkach. Wczoraj – przed Pałacem Kultury. Dziś – liczniejszych – przed telewizorami.

 

Źródło: Gazeta Polska Codziennie