Niemcy zszokowani postawą migrantów. Tysiące wolały zostać w domu, niż harować nad Renem

„Po raz pierwszy w historii ok. 5.000 Gruzinów miało w zeszłym roku zbierać w Niemczech szparagi, ogórki, jabłka lub truskawki. Takie są postanowienia umowy mediacyjnej między Niemcami a Gruzją, ogłoszonej przez Federalną Agencję Pracy na początku 2021 roku. W ciągu kilku dni, 80.000 Gruzinów podobno złożyło wnioski (...). Teraz, po sezonie, agencja pracy podała, że przyjechało zaledwie 300 Gruzinów” - pisze tygodnik „Zeit” w tekście zatytułowanym „Do Niemiec? Nie, dziękuję!”.

Człowiek, który powiedział Gruzinom gorzką prawdę o Niemczech, to Jemal Chachanidze. 

„Dzięki temu, że on i jego koledzy nie pogodzili się z niepewnymi warunkami pracy, dzięki temu, że kręcili filmy, dzwonili do dziennikarzy i związkowców, a to wszystko stało się wielką debatą publiczną w Gruzji, wielu jego rodaków mogło zostać w domu - zamiast harować na niemieckich polach”

- zauważa tygodnik.

Od lata ubiegłego roku wielu Gruzinów zna Chachanidze jako „zbuntowanego pracownika sezonowego”, który przeciwstawił się wyzyskowi w dalekich Niemczech. „Raz po raz opowiadał o nadziei na godziwe wynagrodzenie za ciężką pracę, o locie, za który sam zapłacił - i o fiasku na farmie truskawek nad Jeziorem Bodeńskim” – czytamy w piśmie. - Oszukali nas na całej linii – podkreśla Chachanidze.

30-letni Gruzin twierdzi, że w Niemczech zarabiał tak mało, że pieniędzy nie starczało nawet na bilet powrotny.

Jemal Chachanidze złożył podanie do odpowiedniej agencji państwowej w Gruzji, dostał umowę o pracę, kupił bilet lotniczy za niecałe 400 euro i 9 maja wylądował w Monachium. Prawie każdy etap swojej długiej podróży dokumentował na Facebooku.

- Już sam przyjazd był dla mnie szokiem - mówi Chachanidze. W zniszczonych kontenerach 24 pracowników z Gruzji miało spać blisko siebie na zużytych piętrowych łóżkach, w toalecie podłoga była dziurawa, tylko centymetry od okna był gruby mur. Ścieki płynęły za kontenerami. - Czegoś takiego w ogóle nie mogłem sobie wyobrazić - mówi.

Ponadto maj był deszczowy, zbiory truskawek słabe. Do tuneli foliowych, w których rosły rośliny, wysyłano pracowników tylko na kilka godzin rano - a nie na osiem godzin dziennie, jak ustalono.

Wszystko wydaje się być jasno określone w umowie o pracę: regularny czas pracy 48 godzin tygodniowo, sześć dni w tygodniu (...). Jest tam też zapisana przestarzała płaca minimalna: 9,35 euro za godzinę. W tym czasie płaca minimalna wynosiła 9,50 euro, a w lipcu wzrosła o kolejne 10 centów. Firma przekazała mu również odręcznie napisane oświadczenie. Według oświadczenia zarobił on niecałe 400 euro, z czego 300 wypłacono mu w gotówce - co Chachanidze potwierdza.

[polecamLhttps://niezalezna.pl/380963-kto-zbierze-w-tym-roku-niemieckie-szparagi]

Jak pisze tygodnik, niecałe 400 euro w sześć tygodni. „Chachanidze liczył na około 2,5 tys. euro za ten czas. Przecież miał kontrakt. Ale Pieniędzy nie starczało nawet na wydatki w Niemczech”. - Musiałem prosić znajomych o pożyczenie pieniędzy – przyznaje. 

„Czy spawa Gruzina "to tylko odosobniony przypadek? A może kryje się za tym coś większego? Czy rzeźnie, hodowcy szparagów, ale także sieci hotelowe i firmy budowlane, których model biznesowy opiera się na taniej sile roboczej z Europy Wschodniej, muszą przygotować się na to, że wkrótce nikt nie będzie dla nich pracował?”

- zastanawia się „Zeit”.

 

Źródło: PAP, niezalezna.pl