Można też wyłączyć go w połowie lub przynajmniej komentować złośliwie i wrednie to, co się zobaczyło. Zwłaszcza gdy już trafi się na coś, co niekoniecznie chciałoby się zobaczyć, a już zdecydowanie nie w kinie. I takie też dzieło mi się ostatnio trafiło, czym muszę się podzielić, trochę ku przestrodze, a trochę na pocieszenie. Podczas niedawnego festiwalu Era Nowe Horyzonty można było zobaczyć międzynarodową, lecz przede wszystkim rumuńską produkcję „Niefortunny numerek lub szalone porno” w reżyserii Radu Jude. Ten uznany na świecie twórca znalazł, jak wielu przed nim, sposób, by zostać polubionym i docenionym. Kręci więc filmy, będące, jak to określa Wikipedia, „krytyką współczesnej Rumunii”, posyła je za granicę i dostaje nagrody. Za film, o którym piszę, wpadł mu nawet Złoty Niedźwiedź w Berlinie. I nic dziwnego! „Niefortunny numerek” składa się z czterech części – wstępu, będącego amatorskim filmem pornograficznym (bez żadnej cenzury), i dwóch segmentów fabularnych opowiadających o nauczycielce, która nakręciła z mężem to nagranie, oraz o jej losach po ujawnieniu nagrania w internecie. Segmenty fabularne przedziela dziwny manifest artystyczny. Jude hasłowo pokazuje w nim ważne dla Rumunów rzeczy, od religii i tradycji po dyktaturę Ceausescu, poddając je dekonstrukcji, w fabule portretuje swoich rodaków jako nietolerancyjnych hipokrytów, homofobów i fanów teorii spiskowych. Czasem robi to nawet zabawnie, ogólnie jednak widać tu głównie kompleksy i ojkofobię. Jak u naszych elit – ludzie kultury całej strefy postkomunistycznej mają podobny problem. Azja sprzedaje światu tzw. pornografię nędzy, filmy i książki epatujące koszmarną biedą. Nasza część Europy znalazła, jak widać, własną niszę.
Źródło: Gazeta Polska
