Koreańskie tramwaje Trzaskowskiego
Rafał Trzaskowski nie ma szczęścia i w wielkiej polityce, i na własnym podwórku. Na pewno przykro dowiedzieć się, że 10 milionów głosów zdobytych latem 2020 roku dziś uprawnia jedynie do zajęcia kolejki do pałacu prezydenckiego tuż za Donaldem Tuskiem i grzeczne czekanie na nią, bez gwarancji sukcesu, w warszawskim ratuszu.
Tu jednak też trudno o pocieszenie. Choć w Platformie go za bardzo nie chcą, a Tusk wprasza mu się jeszcze na Campus Polska, pracy w ratuszu cały czas ktoś się czepia i to niezależnie od tego, czy akurat w ogóle o żadnej pracy nie można mówić, czy wtedy, gdy jej efekty widać aż za dobrze. Trudno dogodzić. Szczęścia miasto i jego prezydent nie mają na przykład do tramwajów. W swoim czasie na tory z hukiem wyjechał propagandowy „tramwaj różnorodności”, wzbudzając tyleż śmiechu, co krytyki i stając się chyba pierwszym, przed „Czajką” i paletami strefy relaksu symbolem tej prezydentury. Długo zresztą nie pojeździł, bo tak pechowo wyszło, że się zepsuł. Już po kilometrze trasy, być może onieśmielony obecnością na swym pokładzie takich sław jak Paweł Rabiej czy Henryka Krzywonos. Ostatnio natomiast sprowadzone z pompą nowe koreańskie wagony nie mieszczą się na przystankach. Oczywiście, zwykły obywatel nie musi wiedzieć, że w Korei Południowej tramwaje pojawiają się tylko w filmach i serialach, których akcja dzieje się dawno temu lub zagranicą, ewentualnie w świecie równoległym, bo południe podzielonego półwyspu z tej formy komunikacji miejskiej zrezygnowało pół wieku temu. Został tylko jeden, pomalowany na zielono wagonik i ulica z kawałkiem torów, która co pewien czas odgrywa swą rolę rekwizytu z czasów japońskiej okupacji. Co ciekawe jednak, obecnie aż pięć koreańskich miast zastanawia się nad renesansem tego środka lokomocji. Jeśli jednak Warszawa miała być dla nich poligonem doświadczalnym, nie wiem, czy będzie to zachęcający eksperyment.
Źródło: niezalezna.pl
