Aloes to roślina, która doskonale zatrzymuje wodę, a jego soczyste liście są wyjątkowo bogatym źródłem substancji szczególnie cennych dla zdrowia. Aloes zawiera około 200 czynnych biologicznie, cennych dla zdrowia substancji są to między innymi minerały, aminokwasy i kwasy tłuszczowe.
Sok z aloesu posiada wiele właściwości, między innymi obniża poziom cukru, Sok z aloesu wykazuje działanie przeczyszczające, co jest korzystne w przypadku zaparć, usprawnia bowiem działania kosmków jelitowych odpowiadających za wchłanianie substancji odżywczych, reguluje pH żołądka. Przyspiesza przemianę materii, dzięki czemu jest skuteczny w odchudzaniu. Sok zmniejsza poziom złego cholesterolu i reguluje ciśnienie krwi.
Stosowany zewnętrznie nawilża cerę, odświeża ją, a także tonizuje. Łagodzi podrażnienia, przyspiesza gojenie się ran i pomaga w ogólnej regeneracji naskórka.
Gorzki sok aloesu zwyczajnego jest wykorzystywany we współczesnej medycynie, często w postaci oleju aloesowego. Sok stosowany bezpośrednio na rany skóry bardzo przyspiesza proces gojenia. Aloes ma silne działanie przeczyszczające, nieznaczne właściwości bakteriobójcze, wzmaga czynności żółciotwórcze.
Aloes zwyczajny stosowany jest głównie w preparatach do leczenia skóry trądzikowej oraz do pielęgnacji wszystkich typów włosów.
Aloesu nie należy stosować doustnie w ciąży i okresie laktacji, gdyż może powodować znaczne przekrwienie narządów wewnętrznych, w tym macicy. Zawarte w aloesie antrazwiązki mogą w ten sposób doprowadzić do krwawienia, a nawet poronienia.
Należy zachować ostrożność przy stosowaniu aloesu w formie doustnej u dzieci poniżej 12 roku życia ze względu na ryzyko wystąpienia silnych biegunek, skurczy i bóli brzucha.
Aloes może obniżać poziom cukru we krwi, dlatego należy monitorować poziom cukru stosując aloes doustnie u diabetyków.
Ze względu na ryzyko podrażnienia błony śluzowej przewodu pokarmowego aloesu nie należy stosować u osób cierpiących na choroby układu pokarmowego.
Nie należy stosować aloesu w formie doustnej u osób cierpiących na hemoroidy ze względu na ryzyko pogorszenia stanu choroby.
Duże dawki aloesu mogą prowadzić do niewydolności nerek.
Nie stosować u osób przyjmujących digoksynę, ze względu na ryzyko wystąpienia silniejszych działań niepożądanych – aloes w formie doustnej może wywołać efekt przeczyszczający i obniżać stężenie potasu, a niski poziom potasu intensyfikuje działania niepożądane digoksyny
Stosowanie aloesu w postaci maści może w niektórych przypadkach wywołać pokrzywkę, wysypkę, świąd lub inne odczyny alergiczne.
U małych dzieci niewskazane jest stosowanie okładów z aloesu w formie czystej, tzn. z części miąższu lub rośliny, gdyż może dojść do poparzenia lub nawet owrzodzenia skóry w miejscu przyłożenia rośliny. U dzieci ze względu na chłonność skóry może dojść także do zaburzenia działania przewodu pokarmowego objawiającego się nudnościami, a nawet wymiotami i biegunką.
Pochodzące z liści aloesów substancje Żydzi używali do balsamowania ciał. Jest o tym mowa w, na przykład, Ewangelii Jana (19,39) W czasach starożytnych żywicę aloesu ścierano na proszek i sporządzano z niej pachnidło, używane do skrapiania pościeli i odzieży oraz całunów pogrzebowych.