Kynoterapia to coraz popularniejsza forma wspierania procesu leczenia, rehabilitacji i rozwoju dzieci i dorosłych. Obecność psa pobudza zmysły i uspokaja. Pozwala na usprawnienie procesów ruchowych, intelektualnych i emocjonalnych. Leczenie przez kontakt z psem, coraz bardziej zyskuje na znaczeniu, zwłaszcza w terapii osób niepełnosprawnych. Dla dzieci nadpobudliwych, z autyzmem, porażeniem mózgowym, spotkania z wytresowanym psem to terapia, która relaksuje, uspokaja, ale także pobudza do wysiłku. Bezpośredni kontakt z psem pozwala dzieciom przełamać lęk przed światem zewnętrznym, wpływa na pogłębienie kontaktu z otoczeniem, pomaga kształtować umiejętności okazywania emocji i rozwijać spontaniczną aktywność ruchową.
Psy, biorące udział w kynoterapii są starannie wyselekcjonowane i specjalnie wyszkolone. Ich opiekunowie, psi terapeuci, również powinni mieć za sobą szkolenia, dające wiedzę potrzebną do wykonywania tego zawodu. Pies towarzyszy człowiekowi w rehabilitacji i edukacji: może to być wspólny spacer, treningi z czworonogiem poprzez wydawanie mu komend lub czytanie mu książek. Lista ćwiczeń jest długa, również czas aktywności dobierany jest na podstawie możliwości rehabilitanta.
Psia obecność wspomaga proces rehabilitacji, edukacji i rozwoju, ogranicza stres i wspiera ćwiczenia, które często mogą wydawać się nużące. Staje się ona dodatkowym wsparciem podczas leczenia szeregu chorób, takich jak: autyzm, depresja, padaczka, zaburzenia ruchowe, choroba Alzheimera, zespół Downa, ADHD, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane. Dzięki obecności psa człowiek może rozwinąć pewność siebie, wychodzić naprzeciw swoim lękom, przełamywać strach i nieśmiałość, łagodne usposobienie psa pozwala poczuć się pewniej niż w konfrontacji z ludźmi. Pies również wspiera koncentrację oraz koordynację ruchową, kontakt z psem stymuluje pracę mięśni i wspiera codzienną aktywność ruchową.
Popularnymi rasami wykorzystywanymi podczas dogoterapii są labradory, golden retrievery, collie i husky. Jednak nie sama rasa determinuje skuteczność dogoterapii, najważniejsze są predyspozycje psa, który musi wykazywać się zdolnością do szybkiej nauki, spokojem i opanowaniem, brakiem agresji, a przede wszystkim cierpliwością. Psy powinny spokojnie reagować na niespodziewane zachowania. Wspólne spędzanie czasu ze zwierzęciem buduje więź, pozwala łatwiej znosić trudne sytuacje, choroby i motywować się do ćwiczeń.
Istnieje kilka przeciwwskazań wobec dogoterapii, są to: strach przed psami, otwarte rany na skórze, alergia na sierść psa.
Źródło: niezalezna.pl
