Zamach antydemokratyczny. Ryszard Kalisz i postkomunistyczna hydra »
CZYTAJ TERAZ »
Janderson Araujo/sxc.hu
Ostry antykatolicki kurs, przyjęty przez komunistów na przełomie lat 40. i 50., paradoksalnie skutkował wzmocnieniem Kościoła - podkreślił dr Adam Dziurok z katowickiego IPN, autor monograficznej pracy o prześladowaniu Kościoła na Śląsku.
Książka pt. „Kruchtoizacja. Polityka władz partyjno-państwowych wobec Kościoła katolickiego w latach 1945–1956 w województwie śląskim/katowickim” to obszerna monografia, stanowiąca próbę ukazania mechanizmów polityki komunistów w województwie śląskim (1945–1950), a później katowickim/stalinogrodzkim (1950–1956).
Dziurok w swojej pracy zaznacza, że w pierwszych latach po wojnie zetknięcie komunistów z Kościołem nie doprowadziło do ostrego konfliktu. Wtedy jeszcze władze umiejętnie maskowały swoje intencje i deklarowały chęć ułożenia poprawnych relacji. Zmieniło się to w 1948 r., po sfałszowanych wyborach Kościół stał się obiektem coraz bardziej zaciekłych ataków, wymierzonych głównie w duchowieństwo. Wykorzystano metody walki politycznej, administracyjnej i operacyjnej, nie zaniedbując propagandy – Kościół był przedstawiany jako twór na wskroś upolityczniony, próbowano podważać jego pozycję w społeczeństwie.
Antykościelna akcja rozpoczęła się na dobre od usuwania religii ze szkół, od 1949 r. utrudnienia dotknęły także ruchu pielgrzymkowego. Najpierw władze próbowały ograniczyć frekwencję na pielgrzymkach piętrząc trudności komunikacyjne. Ostatecznie w 1953 r. zabroniono organizacji pielgrzymek do Piekar Śląskich.
Zastraszaniu ludzi Kościoła służyły także represje karne. W województwie aresztowano około 50 księży i zakonników. Obok działań jawnych istotną częścią programu walki z Kościołem stanowiły działania tajne – rozpracowywanie kurii, parafii, zakonów i organizacji katolickich.
„Paradoksalnie ostry kurs, wbrew intencjom komunistów, prowadził do wzmocnienia Kościoła, integracji tzw. obozu katolickiego” - konkludował Dziurok w zakończeniu książki, dodając, że był to okres dokonywania wyborów, polaryzacji postaw i wykruszania się „chrześcijan z metryki”.
Źródło: niezalezna.pl,PAP
Książka pt. „Kruchtoizacja. Polityka władz partyjno-państwowych wobec Kościoła katolickiego w latach 1945–1956 w województwie śląskim/katowickim” to obszerna monografia, stanowiąca próbę ukazania mechanizmów polityki komunistów w województwie śląskim (1945–1950), a później katowickim/stalinogrodzkim (1950–1956).
Dziurok w swojej pracy zaznacza, że w pierwszych latach po wojnie zetknięcie komunistów z Kościołem nie doprowadziło do ostrego konfliktu. Wtedy jeszcze władze umiejętnie maskowały swoje intencje i deklarowały chęć ułożenia poprawnych relacji. Zmieniło się to w 1948 r., po sfałszowanych wyborach Kościół stał się obiektem coraz bardziej zaciekłych ataków, wymierzonych głównie w duchowieństwo. Wykorzystano metody walki politycznej, administracyjnej i operacyjnej, nie zaniedbując propagandy – Kościół był przedstawiany jako twór na wskroś upolityczniony, próbowano podważać jego pozycję w społeczeństwie.
Antykościelna akcja rozpoczęła się na dobre od usuwania religii ze szkół, od 1949 r. utrudnienia dotknęły także ruchu pielgrzymkowego. Najpierw władze próbowały ograniczyć frekwencję na pielgrzymkach piętrząc trudności komunikacyjne. Ostatecznie w 1953 r. zabroniono organizacji pielgrzymek do Piekar Śląskich.
Zastraszaniu ludzi Kościoła służyły także represje karne. W województwie aresztowano około 50 księży i zakonników. Obok działań jawnych istotną częścią programu walki z Kościołem stanowiły działania tajne – rozpracowywanie kurii, parafii, zakonów i organizacji katolickich.
„Paradoksalnie ostry kurs, wbrew intencjom komunistów, prowadził do wzmocnienia Kościoła, integracji tzw. obozu katolickiego” - konkludował Dziurok w zakończeniu książki, dodając, że był to okres dokonywania wyborów, polaryzacji postaw i wykruszania się „chrześcijan z metryki”.
Źródło: niezalezna.pl,PAP
Zobacz więcej
Niezależna TOP
