Pożyteczni idioci z Watykanu
Stolica Apostolska podpisała skandaliczne z punktu widzenia nie tylko polityki, ale nawet doktryny wiary porozumienie z Chinami, w którego ramach zgodziła się uznać siedmiu biskupów mianowanych wcześniej przez komunistyczne władze. Jeśli ktoś nie rozumie, jak to możliwe, powinien przeczytać wypowiedź bp. Marcela Sáncheza Sorondo, kanclerza Papieskiej Akademii Nauk i Papieskiej Akademii Nauk Społecznych.
Hierarcha ten, który w przeszłości zasłynął stwierdzeniem, że Chiny są krajem najlepiej realizującym naukę społeczną Kościoła (nie poniósł za tę skandaliczną wypowiedź żadnych konsekwencji), teraz oznajmił, że Chiny są jak papież Franciszek. Skąd taka refleksja? Otóż, jak zapewnił, Chiny, tak jak papież Franciszek, respektują ludzką godność i dobro planety, wspierają globalną walkę ze zmianami klimatu. Komentować tych słów w zasadzie nie trzeba, ale nie sposób nie uznać, że – by posłużyć się starym leninowskim terminem – „pożyteczni idioci” są wiecznie żywi, niestety także w Watykanie. Prawdziwym problemem jest zaś to, że to oni prowadzą obecnie politykę Kościoła, której ofiarami stają się obecnie chińscy katolicy.
