Grecką amforę w grodzie Scytów odnaleźli archeolodzy w Chotyńcu

Prowadzone przez pracowników Instytutu Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego wykopaliska w Chotyńcu związane z odkryciem metropolii scytyjskiej dają znakomite wyniki. Okazuje się, że ziemia skrywa tam pełne potwierdzenie obecności tej kultury na terenach Polski, co przesuwa zasięg scytyjskiego kręgu kulturowego na zachód. Ostatniego dnia wykopalisk archeolodzy odkopali grecką amforę – to pierwsze tego typu znalezisko w Polsce.

Rekonstruowanie i sklejanie malowanej w czerwone pasy amfory, posiadającej dwa ucha, trwało dwa dni. Ceramika jest niemalże kompletna, co jest rzadkością na grodziskach scytyjskich. Pękate naczynie jest wysokie na ok. 60 cm. Podobno scytyjska arystokracja lubowała się w dobrym winie greckim. 
 

 Nasza archeologia dawno nie miała takiego odkrycia. Sprawdziło się zatem stare porzekadło archeologiczne, że najciekawsze zabytki odkrywa się zawsze w ostatnim dniu badań. To ikona naszych badań w Chotyńcu

– powiedział prof. Sylwester Czopek rektor UR. Grupa archeologów na kawałki naczynia na wino natrafiła w sobotę po południu, w miejscu obrzędowym, tzw. zolniku. 

ur.edu.pl

Prowadzone od połowy czerwca badania wykopaliskowe na grodzisku scytyjskiego kręgu kulturowego w Chotyńcu przyniosły pełne potwierdzenie wcześniejszych hipotez, a także pozwoliły na odkrycie i zbadanie ważnego elementu w przestrzeni takich stanowisk. Mowa tu o tzw. zolniku, który był centralnym punktem rozmaitych zachowań obrzędowych.  W zbadanej części uchwycono wyjątkowe, koncentryczne uporządkowanie wszystkich elementów – tzn. „centralnego”  placu – miejsca właściwych obrzędów (np. rytualnych uczt z ogniskami, kośćmi zwierzęcymi i rozbitymi naczyniami), symbolicznego rowka wypełnionego spalenizną, pustej przestrzeni i strefą nieokreślonej jeszcze zabudowy (konstrukcji ze ścianami obmazywanymi gliną). Całość założenia miała postać zbliżoną do okręgu o średnicy około 30 m, wyraźnie wyniesionego (sztucznie podniesionego) w części środkowej. Cały materiał zabytkowy potwierdza związki ze światem scytyjskim –charakterystyczne grociki do strzał (brązowe i kościane), szpile brązowe, drobne przedmioty gliniane (tzw. „katuszki” – szpuleczki; przęsliki) i ceramika naczyniowa. Wyjątkowe dobrze są zachowane kości zwierzęce w dużej liczbie znajdowane w centralnych skupiskach

– dodał prof. Czopek.

ur.edu.pl

Badania potrwają jeszcze wiele sezonów, co związane jest zarówno ze specyfiką badań archeologicznych, jak również znacznymi rozmiarami grodziska oraz ilością znajdujących się na tym terenie elementów kultury materialnej oraz szczątków zwierzęcych.

ur.edu.pl

Scytowie – to koczownicze ludy irańskie wywodzące się z obszarów pomiędzy Ałtajem a dolną Wołgą, zamieszkujące od schyłku VIII lub od VII wieku p.n.e. północne okolice Morza Czarnego. Pisał o nich w swych „Dziejach” Herodot, według którego podczas uczt używali do wznoszenia toastów czaszek zabitych przez siebie wrogów, czasami oprawionych w złoto. Do wspólnej uczty byli dopuszczani tylko ci spośród mężczyzn, którzy posiadali taki puchar sporządzony z czaszki własnoręcznie zabitego wroga. Wspominała o tym plemieniu Biblia. Na przełomie VI i VII w. p.n.e. najechali na ludy mieszkające między Wisłą a Odrą.

 

Źródło: ur.edu.pl,nowiny24.pl

#unikat #Chotyniec #odkrycie #amfora