stan wojenny
Brutalne pobicia internowanych
Prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Gdańsku przedstawił zarzuty popełnienia przestępstw 31 byłym funkcjonariuszom Służby Więziennej, którzy 14 sierpnia 1982 roku wzięli udziału w pobiciu ponad stu osób internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Kwidzynie oraz fizycznie i psychicznie znęcali się nad nimi. W toku śledztwa ustalono owego dnia, po stłumieniu protestu przeciwko wprowadzeniu znacznych ograniczeń w kontaktach z rodzinami, funkcjonariusze Służby Więziennej umieścili osoby internowane w celach, a następnie wyprowadzali je pojedynczo na korytarz pawilonu mieszkalnego i zmuszali do przejścia przez środek szpaleru strażników, którzy zadawali im dziesiątki uderzeń pałkami szturmowymi, pięściami po całym ciele oraz kopali w podbrzusze i okolice nerek.
Najmłodsza ofiara stanu wojennego
Emil Barchański, uczeń Liceum im. Mikołaja Reja w Warszawie już jako szesnastolatek wydawał z kolegą szkolnym Leszkiem Czajkowskim pismo satyryczne „Kabel” oraz prowadził szkolny kabaret „Wywrotowiec”. Po wprowadzeniu stanu wojennego został członkiem organizacji Konfederacja Młodzieży Polskiej „Piłsudczycy”. 10 lutego 1982 roku m.in. z Markiem Marciniakiem i Arturem Nieszczerzewiczem wziął udział w akcji „Cokół”, której celem było oblanie farbą i podpalenie pomnika Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie.
